Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

KIT momoder ni kailan pilap en Papel akan o sangesang, ni at tamanda Sion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

Kit langadar at arp akan nin tuka kan, me mi wasa o,

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

Pwe me sali kit edi inda, sen kaul, o sen pereperen ni at mamaiei: Komail wiai ong kit kaul apot duen Sion.

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

Iaduen at pan kak wiada kaul ong Ieowa nan sap en men wai?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

Ma i pan monoke uk ala Ierusalem, pa i pali maun ap pil pan monokinokla.

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Lo i pan pas ong pan ngatangat ai, ma i solar pan taman uk adar, ma i solar pan peren kida Ierusalem mon meakaros.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Maing Ieowa, kom kotin tamanda en men Edom ar lokolokaia ni ran apwal en Ierusalem: Kawela, kawela lao lel ong nan pwel!

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Toun Papel, morsued koe, re meid pai, me pan wiai ong uk duen me koe wiadar!

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Meid pai ir, me pan koledi noum seri pwelel o kasuk pasang nin takai!