Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

David Hieremiae super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus cum recordaremur Sion

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

in salicibus in medio eius suspendimus organa nostra

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

quia illic interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba cantionum et qui abduxerunt nos hymnum cantate nobis de canticis Sion

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

si oblitus fuero tui Hierusalem oblivioni detur dextera mea

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

adhereat lingua mea faucibus meis si non meminero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

memor esto Domine filiorum Edom diem Hierusalem qui dicunt exinanite exinanite usque ad fundamentum in ea

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

filia Babylonis misera beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram