Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

われらバビロンの河のほとりにすわり シオンをおもひいでて涙をながしぬ

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

われらそのあたりの柳にわが琴をかけたり

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

そはわれらを虜にせしものわれらに歌をもとめたり 我儕をくるしむる者われらにおのれを歓ばせんとて シオンのうた一つうたへといへり

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

われら外邦にありていかでヱホバの歌をうたはんや

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

エルサレムよもし我なんぢをわすれなばわが右の手にその巧をわすれしめたまへ

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

もしわれ汝を思ひいでず もしわれヱルサレムをわがすべての歓喜の極となさずばわが舌をわが腭につかしめたまヘ

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

ヱホバよねがはくはヱルサレムの日にエドムの子輩がこれを掃除けその基までもはらひのぞけといへるを聖意にとめたまへ

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

ほろぼさるべきバビロンの女よ なんぢがわれらに作しごとく汝にむくゆる人はさいはひなるべし

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

なんぢの嬰兒をとりて岩のうへになげうつものは福ひなるべし