Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

Sur les bords des fleuves de Babel nous étions assis, et nous pleurions en pensant à Sion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

Aux saules de la contrée nous suspendîmes nos harpes;

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

car là nos vainqueurs nous demandaient des chants, et nos oppresseurs, de joyeux, cantiques: « Chantez-nous [disaient-ils] des hymnes de Sion! »

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

Comment chanter les hymnes de l'Éternel sur une terre étrangère?…

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

Si je t'oublie, Jérusalem, que ma droite m'oublie!

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Que ma langue s'attache à mon palais, si de toi, Jérusalem, je perds le souvenir si je ne mets pas Jérusalem au-dessus de la première de mes joies!

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Éternel, garde aux enfants d'Edom la mémoire de la journée de Jérusalem! Alors ils disaient: « Rasez! rasez jusqu'à ses fondements! »

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Fille de Babel, qui nous as saccagés, heureux qui te rendra tout ce que tu nous as fait!

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Heureux qui saisira, et écrasera tes enfants sur le roc!