Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

By the rivers of Babylon, there we sat down, yea, we wept, when we remembered Zion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

We hung our harps upon the willows in its midst.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

For there they that carried us away captive required of us a song; and they that wasted us required of us mirth, saying, Sing us one of the songs of Zion.

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

How shall we sing the LORD’S song in a foreign land?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

If I forget thee, O Jerusalem, let my right hand forget her skill.

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

If I do not remember thee, let my tongue cleave to the roof of my mouth; if I prefer not Jerusalem above my chief joy.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Remember, O LORD, the children of Edom in the day of Jerusalem; who said, Rase it, rase it, even to its foundation

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

O daughter of Babylon, who art to be destroyed; happy shall he be, that rewardeth thee as thou hast served us.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Happy shall he be, that taketh and dasheth thy little ones against the stones.