Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

Upon the rivers of Babylon, there we sat and wept: when we remembered Sion:

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

On the willows in the midst thereof we hung up our instruments.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

For there they that led us into captivity required of us the words of songs. And they that carried us away, said: Sing ye to us a hymn of the songs of Sion.

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

How shall we sing the song of the Lord in a strange land?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

If I forget thee, O Jerusalem, let my right hand be forgotten.

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Let my tongue cleave to my jaws, if I do not remember thee: If I make not Jerusalem the beginning of my joy.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Remember, O Lord, the children of Edom, in the day of Jerusalem: Who say: Rase it, rase it, even to the foundation thereof.

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

O daughter of Babylon, miserable: blessed shall he be who shall repay thee thy payment which thou hast paid us.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Blessed be he that shall take and dash thy little ones against the rock.