Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

By the rivers of Babylon, there we sat down; yea, we wept when we remembered Zion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

We hanged our harps upon the willows in the midst thereof.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

For there they that carried us away captive required of us a song; and they that made us wail [required] mirth, [saying, ] Sing us [one] of the songs of Zion.

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

How should we sing a song of Jehovah's upon a foreign soil?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

If I forget thee, Jerusalem, let my right hand forget [its skill];

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

If I do not remember thee, let my tongue cleave to my palate: if I prefer not Jerusalem above my chief joy.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Remember, O Jehovah, against the sons of Edom, the day of Jerusalem; who said, Lay [it] bare, Lay [it] bare, down to its foundation!

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Daughter of Babylon, who art to be laid waste, happy he that rendereth unto thee that which thou hast meted out to us.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Happy he that taketh and dasheth thy little ones against the rock.