Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

A Psalm of David: to Jeremiah. Above the rivers of Babylon, there we sat and wept, while we remembered Zion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

By the willow trees, in their midst, we hung up our instruments.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

For, in that place, those who led us into captivity questioned us about the words of the songs. And those who carried us away said: “Sing us a hymn from the songs of Zion.”

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

How can we sing a song of the Lord in a foreign land?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

If I ever forget you, Jerusalem, let my right hand be forgotten.

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

May my tongue adhere to my jaws, if I do not remember you, if I do not set Jerusalem first, as the beginning of my joy.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

O Lord, call to mind the sons of Edom, in the day of Jerusalem, who say: “Despoil it, despoil it, even to its foundation.”

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

O daughter of Babylon, have pity. Blessed is he who will repay you with your payment, which you have paid to us.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Blessed is he who will take hold of your little ones and dash them against the rock.