Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

For David, [a Psalm] of Jeremias. By the rivers of Babylon, there we sat; and wept when we remembered Sion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

We hung our harps on the willows in the midst of it.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

For there they that had taken us captive asked of us the words of a song; and they that had carried us away [asked] a hymn, [saying], Sing us [one] of the songs of Sion.

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

How should we sing the Lord's song in a strange land?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

If I forget thee, O Jerusalem, let my right hand forget [its skill].

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

May my tongue cleave to my throat, if I do not remember thee; if I do not prefer Jerusalem as the chief of my joy.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Remember, O Lord, the children of Edom in the day of Jerusalem; who said, Rase [it], rase [it], even to its foundations.

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Wretched daughter of Babylon! blessed [shall he be] who shall reward thee as thou hast rewarded us.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Blessed [shall he be] who shall seize and dash thine infants against the rock.