Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

By the rivers of Babylon we were seated, weeping at the memory of Zion,

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

Hanging our instruments of music on the trees by the waterside.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

For there those who had taken us prisoners made request for a song; and those who had taken away all we had gave us orders to be glad, saying, Give us one of the songs of Zion.

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

How may we give the Lord's song in a strange land?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

If I keep not your memory, O Jerusalem, let not my right hand keep the memory of its art.

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

If I let you go out of my thoughts, and if I do not put Jerusalem before my greatest joy, let my tongue be fixed to the roof of my mouth.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

O Lord, keep in mind against the children of Edom the day of Jerusalem; how they said, Let it be uncovered, uncovered even to its base.

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

O daughter of Babylon, whose fate is destruction; happy is the man who does to you what you have done to us.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Happy is the man who takes your little ones, crushing them against the rocks.