Mezmurlar 12

1 Müzik şefi için - Sekiz telli sazlarla - Davut'un mezmuru Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı, Güvenilir insanlar yok oldu.

Til Sangmesteren. Efter den ottende. En Salme af David.

2 Herkes birbirine yalan söylüyor, Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.

HERRE, hjælp, thi de fromme er borte, svundet er Troskab blandt Menneskens Børn;

3 Sustursun RAB dalkavukların ağzını, Büyüklenen dilleri.

de taler Løgn, den ene til den anden, med svigefulde Læber og tvedelt Hjerte.

4 Onlar ki, “Dilimizle kazanırız, Dudaklarımız emrimizde, Kim bize efendilik edebilir?” derler.

Hver svigefuld Læbe udrydde HERREN, den Tunge, der taler store Ord,

5 “Şimdi kalkacağım” diyor RAB, “Çünkü mazlumlar eziliyor, Yoksullar inliyor, Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.”

dem, som siger: »Vor Tunge gør os stærke, vore Læber er med os, hvo er vor Herre?«

6 RAB'bin sözleri pak sözlerdir; Toprak ocakta eritilmiş, Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.

»For armes Nød og fattiges Suk vil jeg nu staa op«, siger HERREN, »jeg frelser den, som man blæser ad.«

7 Sen onları koru, ya RAB, Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!

HERRENS Ord er rene Ord, det pure, syvfold lutrede Sølv.

8 İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce, Kötüler her yanda dolaşır oldu.

HERRE, du vogter os, værner os evigt mod denne Slægt. De gudløse færdes frit overalt, naar Skarn ophøjes blandt Menneskens Børn.