Mezmurlar 119
1 Ne mutlu yolları temiz olanlara, RAB'bin yasasına göre yaşayanlara!
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 Ne mutlu O'nun öğütlerine uyanlara, Bütün yüreğiyle O'na yönelenlere!
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 Hiç haksızlık etmezler, O'nun yolunda yürürler.
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 Koyduğun koşullara Dikkatle uyulmasını buyurdun.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 Keşke kararlı olsam Senin kurallarına uymakta!
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 Hiç utanmayacağım, Bütün buyruklarını izledikçe.
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 Şükredeceğim sana temiz yürekle, Adil hükümlerini öğrendikçe.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 Kurallarını yerine getireceğim, Bırakma beni hiçbir zaman!
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 Genç insan yolunu nasıl temiz tutar? Senin sözünü tutmakla.
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Bütün yüreğimle sana yöneliyorum, İzin verme buyruklarından sapmama!
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 Aklımdan çıkarmam sözünü, Sana karşı günah işlememek için.
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 Övgüler olsun sana, ya RAB, Bana kurallarını öğret.
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Ağzından çıkan bütün hükümleri Dudaklarımla yineliyorum.
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Sevinç duyuyorum öğütlerini izlerken, Sanki benim oluyor bütün hazineler.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 Koşullarını derin derin düşünüyorum, Yollarını izlerken.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 Zevk alıyorum kurallarından, Sözünü unutmayacağım.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 Ben kuluna iyilik et ki yaşayayım, Sözüne uyayım.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 Gözlerimi aç, Yasandaki harikaları göreyim.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 Garibim bu dünyada, Buyruklarını benden gizleme!
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 İçim tükeniyor, Her an hükümlerini özlemekten.
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 Buyruklarından sapan Lanetli küstahları azarlarsın.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 Uzaklaştır benden küçümsemeleri, hakaretleri, Çünkü öğütlerini tutuyorum.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 Önderler toplanıp beni kötüleseler bile, Ben kulun senin kurallarını derin derin düşüneceğim.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 Öğütlerin benim zevkimdir, Bana akıl verirler.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 Toza toprağa serildim, Sözün uyarınca yaşam ver bana.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 Yaptıklarımı açıkladım, beni yanıtladın; Kurallarını öğret bana!
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 Koşullarını anlamamı sağla ki, Harikalarının üzerinde düşüneyim.
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 İçim eriyor kederden, Sözün uyarınca güçlendir beni!
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 Yalan yoldan uzaklaştır, Yasan uyarınca lütfet bana.
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 Ben sadakat yolunu seçtim, Hükümlerini uygun gördüm.
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 Öğütlerine dört elle sarıldım, ya RAB, Utandırma beni!
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 İçime huzur verdiğin için Buyrukların doğrultusunda koşacağım.
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 Kurallarını nasıl izleyeceğimi öğret bana, ya RAB, Öyle ki, onları sonuna kadar izleyeyim.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 Anlamamı sağla, yasana uyayım, Bütün yüreğimle onu yerine getireyim.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 Buyrukların doğrultusunda yol göster bana, Çünkü yolundan zevk alırım.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 Yüreğimi haksız kazanca değil, Kendi öğütlerine yönelt.
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 Gözlerimi boş şeylerden çevir, Beni kendi yolunda yaşat.
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 Senden korkulması için Ben kuluna verdiğin sözü yerine getir.
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 Korktuğum hakaretten uzak tut beni, Çünkü senin ilkelerin iyidir.
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 Çok özlüyorum senin koşullarını! Beni doğruluğunun içinde yaşat!
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 Bana sevgini göster, ya RAB, Sözün uyarınca kurtar beni!
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 O zaman beni aşağılayanlara Gereken yanıtı verebilirim, Çünkü senin sözüne güvenirim.
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 Gerçeğini ağzımdan düşürme, Çünkü senin hükümlerine umut bağladım.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 Yasana sürekli, Sonsuza dek uyacağım.
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 Özgürce yürüyeceğim, Çünkü senin koşullarına yöneldim ben.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 Kralların önünde senin öğütlerinden söz edecek, Utanç duymayacağım.
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 Senin buyruklarından zevk alıyor, Onları seviyorum.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 Saygı ve sevgi duyuyorum buyruklarına, Derin derin düşünüyorum kurallarını.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 Kuluna verdiğin sözü anımsa, Bununla umut verdin bana.
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 Acı çektiğimde beni avutan budur, Sözün bana yaşam verir.
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 Çok eğlendiler küstahlar benimle, Yine de yasandan şaşmadım.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 Geçmişte verdiğin hükümleri anımsayınca, Avundum, ya RAB.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 Çileden çıkıyorum, Yasanı terk eden kötüler yüzünden.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 Senin kurallarındır ezgilerimin konusu, Konuk olduğum bu dünyada.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 Gece adını anarım, ya RAB, Yasana uyarım.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 Tek yaptığım, Senin koşullarına uymak.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 Benim payıma düşen sensin, ya RAB, Sözlerini yerine getireceğim, dedim.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 Bütün yüreğimle sana yakardım. Lütfet bana, sözün uyarınca.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 Tuttuğum yolları düşündüm, Senin öğütlerine göre adım attım.
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 Buyruklarına uymak için Elimi çabuk tuttum, oyalanmadım.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 Kötülerin ipleri beni sardı, Yasanı unutmadım.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 Doğru hükümlerin için Gece yarısı kalkıp sana şükrederim.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 Dostuyum bütün senden korkanların, Koşullarına uyanların.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 Yeryüzü sevginle dolu, ya RAB, Kurallarını öğret bana!
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 Ya RAB, iyilik ettin kuluna, Sözünü tuttun.
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 Bana sağduyu ve bilgi ver, Çünkü inanıyorum buyruklarına.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 Acı çekmeden önce yoldan sapardım, Ama şimdi sözüne uyuyorum.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 Sen iyisin, iyilik edersin; Bana kurallarını öğret.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 Küstahlar yalanlarla beni lekeledi, Ama ben bütün yüreğimle senin koşullarına uyarım.
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 Onların yüreği yağ bağladı, Bense zevk alırım yasandan.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 İyi oldu acı çekmem; Çünkü kurallarını öğreniyorum.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 Ağzından çıkan yasa benim için Binlerce altın ve gümüşten daha değerlidir.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 Senin ellerin beni yarattı, biçimlendirdi. Anlamamı sağla ki buyruklarını öğreneyim.
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 Senden korkanlar beni görünce sevinsin, Çünkü senin sözüne umut bağladım.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 Biliyorum, ya RAB, hükümlerin adildir; Bana acı çektirirken bile sadıksın.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 Ben kuluna verdiğin söz uyarınca, Sevgin beni avutsun.
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 Sevecenlik göster bana, yaşayayım, Çünkü yasandan zevk alıyorum.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 Utansın küstahlar beni yalan yere suçladıkları için. Bense senin koşullarını düşünüyorum.
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 Bana dönsün senden korkanlar, Öğütlerini bilenler.
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 Yüreğim kusursuz uysun kurallarına, Öyle ki, utanç duymayayım.
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 İçim tükeniyor senin kurtarışını özlerken, Senin sözüne umut bağladım ben.
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 Gözümün feri sönüyor söz verdiklerini beklemekten, “Ne zaman avutacaksın beni?” diye soruyorum.
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 Dumandan kararmış tuluma döndüm, Yine de unutmuyorum kurallarını.
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 Daha ne kadar bekleyecek kulun? Ne zaman yargılayacaksın bana zulmedenleri?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 Çukur kazdılar benim için Yasana uymayan küstahlar.
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 Bütün buyrukların güvenilirdir; Haksız yere zulmediyorlar, yardım et bana!
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 Nerdeyse sileceklerdi beni yeryüzünden, Ama ben senin koşullarından ayrılmadım.
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 Koru canımı sevgin uyarınca, Tutayım ağzından çıkan öğütleri.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 Ya RAB, sözün Göklerde sonsuza dek duruyor.
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 Sadakatin kuşaklar boyu sürüyor, Kurduğun yeryüzü sapasağlam duruyor.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 Bugün hükümlerin uyarınca ayakta duran her şey Sana kulluk ediyor.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 Eğer yasan zevk kaynağım olmasaydı, Çektiğim acılardan yok olurdum.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 Koşullarını asla unutmayacağım, Çünkü onlarla bana yaşam verdin.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 Kurtar beni, çünkü seninim, Senin koşullarına yöneldim.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 Kötüler beni yok etmeyi beklerken, Ben senin öğütlerini inceliyorum.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 Kusursuz olan her şeyin bir sonu olduğunu gördüm, Ama senin buyruğun sınır tanımaz.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 Ne kadar severim yasanı! Bütün gün düşünürüm onun üzerinde.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 Buyrukların beni düşmanlarımdan bilge kılar, Çünkü her zaman aklımdadır onlar.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 Bütün öğretmenlerimden daha akıllıyım, Çünkü öğütlerin üzerinde düşünüyorum.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 Yaşlılardan daha bilgeyim, Çünkü senin koşullarına uyuyorum.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 Sakınırım her kötü yoldan, Senin sözünü tutmak için.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 Ayrılmam hükümlerinden, Çünkü bana sen öğrettin.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 Ne tatlı geliyor verdiğin sözler damağıma, Baldan tatlı geliyor ağzıma!
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 Senin koşullarına uymakla bilgelik kazanıyorum, Bu yüzden nefret ediyorum her yanlış yoldan.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 Sözün adımlarım için çıra, Yolum için ışıktır.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 Adil hükümlerini izleyeceğime ant içtim, Andımı tutacağım.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 Çok sıkıntı çektim, ya RAB; Koru hayatımı sözün uyarınca.
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 Ağzımdan çıkan içten övgüleri Kabul et, ya RAB, Bana hükümlerini öğret.
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 Hayatım her an tehlikede, Yine de unutmam yasanı.
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 Kötüler tuzak kurdu bana, Yine de sapmadım senin koşullarından.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 Öğütlerin sonsuza dek mirasımdır, Yüreğimin sevincidir onlar.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 Kararlıyım Sonuna kadar senin kurallarına uymaya.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 Döneklerden tiksinir, Senin yasanı severim.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 Sığınağım ve kalkanım sensin, Senin sözüne umut bağlarım.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 Ey kötüler, benden uzak durun, Tanrım'ın buyruklarını yerine getireyim.
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 Sözün uyarınca destek ol bana, yaşam bulayım; Umudumu boşa çıkarma!
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 Sıkı tut beni, kurtulayım, Her zaman kurallarını dikkate alayım.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 Kurallarından sapan herkesi reddedersin, Çünkü onların hileleri boştur.
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 Dünyadaki kötüleri cüruf gibi atarsın, Bu yüzden severim senin öğütlerini.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 Bedenim ürperiyor dehşetinden, Korkuyorum hükümlerinden.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 Adil ve doğru olanı yaptım, Gaddarların eline bırakma beni!
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 Güven altına al kulunun mutluluğunu, Baskı yapmasın bana küstahlar.
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 Gözümün feri sönüyor, Beni kurtarmanı, Adil sözünü yerine getirmeni beklemekten.
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 Kuluna sevgin uyarınca davran, Bana kurallarını öğret.
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 Ben senin kulunum, bana akıl ver ki, Öğütlerini anlayabileyim.
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 Ya RAB, harekete geçmenin zamanıdır, Yasanı çiğniyorlar.
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 Bu yüzden senin buyruklarını, Altından, saf altından daha çok seviyorum;
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 Koyduğun koşulların hepsini doğru buluyorum, Her yanlış yoldan tiksiniyorum.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 Harika öğütlerin var, Bu yüzden onlara candan uyuyorum.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 Sözlerinin açıklanışı aydınlık saçar, Saf insanlara akıl verir.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 Ağzım açık, soluk soluğayım, Çünkü buyruklarını özlüyorum.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 Bana lütufla bak, Adını sevenlere her zaman yaptığın gibi.
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 Adımlarımı pekiştir verdiğin söz uyarınca, Hiçbir suç bana egemen olmasın.
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 Kurtar beni insan baskısından, Koşullarına uyabileyim.
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 Yüzün aydınlık saçsın kulunun üzerine, Kurallarını öğret bana.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 Oluk oluk yaş akıyor gözlerimden, Çünkü uymuyorlar yasana.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 Sen adilsin, ya RAB, Hükümlerin doğrudur.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 Buyurduğun öğütler doğru Ve tam güvenilirdir.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 Gayretim beni tüketti, Çünkü düşmanlarım unuttu senin sözlerini.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 Sözün çok güvenilirdir, Kulun onu sever.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 Önemsiz ve horlanan biriyim ben, Ama koşullarını unutmuyorum.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 Adaletin sonsuza dek doğrudur, Yasan gerçektir.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 Sıkıntıya, darlığa düştüm, Ama buyrukların benim zevkimdir.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 Öğütlerin sonsuza dek doğrudur; Bana akıl ver ki, yaşayayım.
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 Bütün yüreğimle haykırıyorum, Yanıtla beni, ya RAB! Senin kurallarına uyacağım.
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 Sana sesleniyorum, Kurtar beni, Öğütlerine uyayım.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 Gün doğmadan kalkıp yardım dilerim, Senin sözüne umut bağladım.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 Verdiğin söz üzerinde düşüneyim diye, Gece boyunca uyku girmiyor gözüme.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 Sevgin uyarınca sesime kulak ver, Hükümlerin uyarınca, ya RAB, yaşam ver bana!
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 Yaklaşıyor kötülük ardınca koşanlar, Yasandan uzaklaşıyorlar.
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 Oysa sen yakınsın, ya RAB, Bütün buyrukların gerçektir.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 Çoktan beri anladım Öğütlerini sonsuza dek verdiğini.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 Çektiğim sıkıntıyı gör, kurtar beni, Çünkü yasanı unutmadım.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 Davamı savun, özgür kıl beni, Sözün uyarınca koru canımı.
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 Kurtuluş kötülerden uzaktır, Çünkü senin kurallarına yönelmiyorlar.
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 Çok sevecensin, ya RAB, Hükümlerin uyarınca koru canımı.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 Bana zulmedenler, düşmanlarım çok, Yine de sapmadım senin öğütlerinden.
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 Tiksinerek bakıyorum hainlere, Çünkü uymuyorlar senin sözüne.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 Bak, ne kadar seviyorum koşullarını, Sevgin uyarınca, ya RAB, koru canımı.
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 Sözlerinin temeli gerçektir, Doğru hükümlerinin tümü sonsuza dek sürecektir.
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 Yok yere zulmediyor bana önderler, Oysa yüreğim senin sözünle titrer.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 Ganimet bulan biri gibi Verdiğin sözlerde sevinç bulurum.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 Tiksinir, iğrenirim yalandan, Ama senin yasanı severim.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 Doğru hükümlerin için Seni günde yedi kez överim.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 Yasanı sevenler büyük esenlik bulur, Hiçbir şey sendeletmez onları.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 Ya RAB, kurtarışına umut bağlar, Buyruklarını yerine getiririm.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 Öğütlerine candan uyar, Onları çok severim.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 Öğütlerini, koşullarını uygularım, Çünkü bütün davranışlarımı görürsün sen.
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 Feryadım sana erişsin, ya RAB, Sözün uyarınca akıl ver bana!
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 Yalvarışım sana ulaşsın; Verdiğin söz uyarınca kurtar beni!
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 Dudaklarımdan övgüler aksın, Çünkü bana kurallarını öğretiyorsun.
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 Dilimde sözün ezgilere dönüşsün, Çünkü bütün buyrukların doğrudur.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 Elin bana yardıma hazır olsun, Çünkü senin koşullarını seçtim ben.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 Kurtarışını özlüyorum, ya RAB, Yasan zevk kaynağımdır.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 Beni yaşat ki, sana övgüler sunayım, Hükümlerin bana yardımcı olsun.
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 Kaybolmuş koyun gibi avare dolaşıyordum; Kulunu ara, Çünkü buyruklarını unutmadım ben.
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
