< Mezmurlar 116 >

1 RAB'bi seviyorum, Çünkü O feryadımı duyar.
Dovolj mi je, da Gospod usliši glas moj, molitve moje.
2 Bana kulak verdiği için, Yaşadığım sürece O'na sesleneceğim.
Ker je uho svoje nagnil meni, zatorej ga bodem klical svoje dni.
3 Ölüm iplerine dolaşmıştım, Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm. (Sheol h7585)
Ko me obdajajo smrtne bolečine, in me obhajajo grobne stiske; nadlogo in žalost nahajam. (Sheol h7585)
4 O zaman RAB'bi adıyla çağırdım, “Aman, ya RAB, kurtar canımı!” dedim.
Če kličem ime Gospodovo, govoreč: "Rotim te, Gospod, reši dušo mojo!"
5 RAB lütufkâr ve adildir, Sevecendir Tanrımız.
Milosten je Gospod, in pravičen, Bog naš, pravim, usmiljen.
6 RAB saf insanları korur, Tükendiğim zaman beni kurtardı.
Preproste rešuje Gospod; ko sem ponižan, prinese mi blaginjo.
7 Ey canım, yine huzura kavuş, Çünkü RAB sana iyilik etti.
Povrni se v pokoj svoj, duša moja, ker Gospod je dobrotljiv tebi.
8 Sen, ya RAB, canımı ölümden, Gözlerimi yaştan, Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.
Ker si otél mene samega smrti, oči moje sólz, nogo mojo padca,
9 Yaşayanların diyarında, RAB'bin huzurunda yürüyeceğim.
Neprestano bodem hodil pred Gospodom, v krajih živečih.
10 İman ettim, “Büyük acı çekiyorum” dediğim zaman bile.
Veroval sem, ko sem hotel to govoriti; jaz sem bil aboten čez mero.
11 Şaşkınlık içinde, “Bütün insanlar yalancı” dedim.
Jaz sem rekel hiteč: Vsak človek je lažnjiv.
12 Ne karşılık verebilirim RAB'be, Bana yaptığı onca iyilik için?
Kaj naj povrnem Gospodu? Vse dobrote njegove me premagujejo.
13 Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp RAB'bi adıyla çağıracağım.
Čašo vse blaginje bodem povzdignil in slavil ime Gospodovo,
14 Bütün halkının önünde, RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim.
Obljube svoje opravljajoč Gospodu, skôraj pred vsem ljudstvom njegovim.
15 RAB'bin gözünde değerlidir Sadık kullarının ölümü.
Draga je pred obličjem Gospodovim smrt njih, katerim izkazuje milost.
16 Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; Kulun, hizmetçinin oğluyum, Sen çözdün bağlarımı.
Prosim, Gospod, ko sem jaz hlapec tvoj, hlapec tvoj sem, dekle tvoje sin; raztrgal si vezí moje:
17 Ya RAB, seni adınla çağırıp Şükran kurbanı sunacağım.
Tebi naj darujem hvalno daritev, in slavim ime Gospodovo.
18 RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim Bütün halkının önünde,
Obljube svoje bodem opravljal Gospodu skoraj pred vsem ljudstvom njegovim;
19 RAB'bin Tapınağı'nın avlularında, Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB'be övgüler sunun!
V vežah hiše Gospodove, sredi tebe, Jeruzalem. Aleluja!

< Mezmurlar 116 >