< Mezmurlar 116 >

1 RAB'bi seviyorum, Çünkü O feryadımı duyar.
Jeg elsker Herren; thi han hører min Røst, mine ydmyge Begæringer.
2 Bana kulak verdiği için, Yaşadığım sürece O'na sesleneceğim.
Thi han har bøjet sit Øre til mig, og hele mit Liv igennem vil jeg paakalde ham.
3 Ölüm iplerine dolaşmıştım, Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm. (Sheol h7585)
Dødens Reb have omspændt mig, og Helvedes Angest har fundet mig; jeg finder Angest og Bedrøvelse. (Sheol h7585)
4 O zaman RAB'bi adıyla çağırdım, “Aman, ya RAB, kurtar canımı!” dedim.
Men jeg paakalder Herrens Navn: Kære Herre! udfri min Sjæl!
5 RAB lütufkâr ve adildir, Sevecendir Tanrımız.
Herren er naadig og retfærdig, og vor Gud er barmhjertig.
6 RAB saf insanları korur, Tükendiğim zaman beni kurtardı.
Herren bevarer de enfoldige; jeg var ringe, dog frelste han mig.
7 Ey canım, yine huzura kavuş, Çünkü RAB sana iyilik etti.
Min Sjæl! kom tilbage til din Ro; thi Herren har gjort vel imod dig.
8 Sen, ya RAB, canımı ölümden, Gözlerimi yaştan, Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.
Thi du udfriede min Sjæl fra Døden, mit Øje fra Graad, min Fod fra Stød.
9 Yaşayanların diyarında, RAB'bin huzurunda yürüyeceğim.
Jeg vil vandre for Herrens Ansigt i de levendes Lande.
10 İman ettim, “Büyük acı çekiyorum” dediğim zaman bile.
Jeg troede, derfor talte jeg; jeg var saare plaget.
11 Şaşkınlık içinde, “Bütün insanlar yalancı” dedim.
Jeg sagde, der jeg forfærdedes: Hvert Menneske er en Løgner.
12 Ne karşılık verebilirim RAB'be, Bana yaptığı onca iyilik için?
Hvorledes skal jeg betale Herren alle hans Velgerninger imod mig?
13 Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp RAB'bi adıyla çağıracağım.
Frelsens Kalk vil jeg tage og paakalde Herrens Navn.
14 Bütün halkının önünde, RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim.
Jeg vil betale Herren mine Løfter, og det for alt hans Folks Øjne.
15 RAB'bin gözünde değerlidir Sadık kullarının ölümü.
Kostbar i Herrens Øjne er hans helliges Død.
16 Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; Kulun, hizmetçinin oğluyum, Sen çözdün bağlarımı.
Ak, Herre —! thi jeg er din Tjener; jeg er din Tjener, din Tjenestekvindes Søn, du har løst mine Baand.
17 Ya RAB, seni adınla çağırıp Şükran kurbanı sunacağım.
Dig vil jeg ofre Takoffer og paakalde Herrens Navn.
18 RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim Bütün halkının önünde,
Jeg vil betale Herren mine Løfter og det for alt hans Folks Øjne,
19 RAB'bin Tapınağı'nın avlularında, Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB'be övgüler sunun!
i Herrens Hus's Forgaarde, midt i dig, Jerusalem! Halleluja!

< Mezmurlar 116 >