< Mezmurlar 113 >
1 Övgüler sunun RAB'be! Övgüler sunun, ey RAB'bin kulları, RAB'bin adına övgüler sunun!
Yabi Ubangiji. Ku yabe shi, ya ku bayin Ubangiji, ku yabi sunan Ubangiji.
2 Şimdiden sonsuza dek RAB'bin adına şükürler olsun!
Bari a yabi sunan Ubangiji, yanzu da har abada kuma.
3 Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar RAB'bin adına övgüler sunulmalı!
Daga fitowar rana zuwa inda take fāɗuwa, a yabi sunan Ubangiji.
4 RAB bütün uluslara egemendir, Görkemi gökleri aşar.
Ana ɗaukaka Ubangiji a bisa dukan al’ummai, ɗaukakarsa a bisa sammai
5 Var mı Tanrımız RAB gibi, Yücelerde oturan,
Wane ne yake kamar Ubangiji Allahnmu, Wannan mai zama a kursiyi can bisa,
6 Göklerde ve yeryüzünde olanlara Bakmak için eğilen?
wanda yake sunkuya yă dubi sammai da duniya?
7 Düşkünü yerden kaldırır, Yoksulu çöplükten çıkarır;
Yakan tā da matalauta daga ƙura yakan ɗaga mabukata daga tarin toka;
8 Soylularla, Halkının soylularıyla birlikte oturtsun diye.
ya zaunar da su tare da sarakuna, tare da sarakunan mutanensu.
9 Kısır kadını evde oturtur, Çocuk sahibi mutlu bir anne kılar. RAB'be övgüler sunun!
Yakan zaunar da matar da ba haihuwa a gidanta ta zama kamar mahaifiyar’ya’ya mai farin ciki. Yabi Ubangiji.