Mezmurlar 109
1 Müzik şefi için - Davut'un mezmuru Ey övgüler sunduğum Tanrı, Sessiz kalma!
For the end, a Psalm of David. For the end, a Psalm of David. O God, pass not over my praise in silence;
2 Çünkü kötüler, yalancılar Bana karşı ağzını açtı, Karalıyorlar beni.
for the mouth of the sinner and the mouth of the crafty [man] have been opened against me: they have spoken against me with a crafty tongue.
3 Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp Yok yere bana savaş açtılar.
And they have compassed me with words of hatred; and fought against me without a cause.
4 Sevgime karşılık bana düşman oldular, Bense dua etmekteyim.
Instead of loving me, they falsely accused me: but I continued to pray.
5 İyiliğime kötülük, Sevgime nefretle karşılık verdiler.
And they rewarded me evil for good, and hatred for my love.
6 Kötü bir adam koy düşmanın başına, Sağında onu suçlayan biri dursun!
Set thou a sinner against him; and let the devil stand at his right hand.
7 Yargılanınca suçlu çıksın, Duası bile günah sayılsın!
When he is judged, let him go forth condemned: and let his prayer become sin.
8 Ömrü kısa olsun, Görevini bir başkası üstlensin!
Let his days be few: and let another take his office of overseer.
9 Çocukları öksüz, Karısı dul kalsın!
Let his children be orphans, and his wife a widow.
10 Çocukları avare gezip dilensin, Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
Let his children wander without a dwelling-place, and beg: let them be cast out of their habitations.
11 Bütün malları tefecinin ağına düşsün, Emeğini yabancılar yağmalasın!
Let [his] creditor exact all that belongs to him: and let strangers spoil his labours.
12 Kimse ona sevgi göstermesin, Öksüzlerine acıyan olmasın!
Let him have no helper; neither let there be any one to have compassion on his fatherless children.
13 Soyu kurusun, Bir kuşak sonra adı silinsin!
Let his children be [given up] to utter destruction: in one generation let his name be blotted out.
14 Atalarının suçları RAB'bin önünde anılsın, Annesinin günahı silinmesin!
Let the iniquity of his fathers be remembered before the Lord; and let not the sin of his mother be blotted out.
15 Günahları hep RAB'bin önünde dursun, RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
Let them be before the Lord continually; and let their memorial be blotted out from the earth.
16 Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi, Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula, Yüreği kırık insana.
Because he remembered not to shew mercy, but persecuted the needy and poor man, and [that] to slay him that was pricked in the heart.
17 Sevdiği lanet başına gelsin! Madem kutsamaktan hoşlanmıyor, Uzak olsun ondan kutsamak!
He loved cursing also, and it shall come upon him; and he took not pleasure in blessing, so it shall be removed far from him.
18 Laneti bir giysi gibi giydi, Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
Yea, he put on cursing as a garment, and it is come as water into his bowels, and as oil into his bones.
19 Bir giysi gibi onu örtünsün, Bir kuşak gibi hep onu sarsın!
Let it be to him as a garment which he puts on, and as a girdle with which he girds himself continually.
20 Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere, RAB böyle karşılık versin!
This is the dealing of the Lord with those who falsely accuse me, and of them that speak evil against my soul.
21 Ama sen, ey Egemen RAB, Adın uğruna bana ilgi göster; Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
But thou, O Lord, Lord, deal [mercifully] with me, for thy name's sake: for thy mercy is good.
22 Çünkü düşkün ve yoksulum, Yüreğim yaralı içimde.
Deliver me, for I am poor and needy; and my heart is troubled within me.
23 Batan güneş gibi geçip gidiyorum, Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
I am removed as a shadow in its going down: I am tossed up and down like locusts.
24 Dizlerim titriyor oruç tutmaktan; Bir deri bir kemiğe döndüm.
My knees are weakened through fasting, and my flesh is changed by reason of [the want of] oil.
25 Düşmanlarıma yüzkarası oldum; Beni görünce kafalarını sallıyorlar!
I became also a reproach to them: [when] they saw me they shook their heads.
26 Yardım et bana, ya RAB Tanrım; Kurtar beni sevgin uğruna!
Help me, O Lord my God; and save me according to thy mercy.
27 Bilsinler bu işte senin elin olduğunu, Bunu senin yaptığını, ya RAB!
And let them know that this is thy hand; and [that] thou, Lord, hast wrought it.
28 Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni, Bana saldıranlar utanacak, Ben kulunsa sevineceğim.
Let them curse, but thou shalt bless: let them that rise up against me be ashamed, but let thy servant rejoice.
29 Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar, Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!
Let those that falsely accuse me be clothed with shame, and let them cover themselves with their shame as with a mantle.
30 RAB'be çok şükredeceğim, Kalabalığın arasında O'na övgüler dizeceğim;
I will give thanks to the Lord abundantly with my mouth; and in the midst of many I will praise him.
31 Çünkü O yoksulun sağında durur, Onu yargılayanlardan kurtarmak için.
For he stood on the right hand of the poor, to save [me] from them that persecute my soul.
