Mezmurlar 104
1 RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
Perwerdigargha teshekkür-medhiye qaytur, i jénim! I Perwerdigar Xudayim, intayin ulughsen; Shanu-shewket we heywet bilen kiyin’gensen;
2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
Libas bilen pürken’gendek yoruqluqqa pürken’gensen, Asmanlarni chédir perdisi kebi yayghansen.
3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
U yuqiriqi rawaqlirining limlirini sulargha ornatqan, Bulutlarni jeng harwisi qilip, Shamal qanatliri üstide mangidu;
4 Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
U perishtilirini shamallar, Xizmetkarlirini ot yalquni qilidu.
5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
Yerni U ulliri üstige ornatqan; U esla tewrinip ketmeydu.
6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
Libas bilen oralghandek, uni chongqur déngizlar bilen orighansen, Sular taghlar choqqiliri üstide turdi.
7 Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
Séning tenbihing bilen sular beder qachti, Güldürmamangning sadasidin ular tézdin yandi;
8 Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
Taghlar örlep chiqti, Wadilar chüshüp ketti, [Sular] Sen békitken jaygha chüshüp ketti.
9 Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
Ular téship, yerni yene qaplimisun dep, Sen ulargha cheklime qoyghansen.
10 Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
[Tengri] wadilarda bulaqlarni échip urghutidu, Suliri taghlar arisida aqidu.
11 Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
Daladiki herbir janiwargha ussuluq béridu, Yawayi éshekler ussuzluqini qanduridu.
12 Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
Köktiki qushlar ularning boyida qonidu, Derex shaxliri arisida sayraydu.
13 Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
U yuqiridiki rawaqliridin taghlarni sughiridu; Yer Séning yasighanliringning méwiliridin qandurulidu!
14 Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
U mallar üchün ot-chöplerni, Insanlar üchün köktatlarni östüridu, Shundaqla nanni yerdin chiqiridu;
15 Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
Ademning könglini xush qilidighan sharabni, Insan yüzini parqiritidighan mayni chiqiridu; Insanning yürikige nan bilen quwwet béridu;
16 RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
Perwerdigarning derexliri, Yeni Özi tikken Liwan kédir derexliri [su ichip] qanaetlinidu.
17 Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
Ene ashular arisigha qushlar uwa yasaydu, Leylek bolsa, archa derexlirini makan qilidu.
18 Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
Égiz choqqilar tagh öchkilirining, Tik yarlar sughurlarning panahi bolidu.
19 Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
Pesillerni békitmek üchün U ayni yaratti, Quyash bolsa pétishini bilidu.
20 Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
Sen qarangghuluq chüshürisen, tün bolidu; Ormandiki janiwarlarning hemmisi uningda shipir-shipir kézip yüridu.
21 Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
Arslanlar olja izdep hörkireydu, Tengridin ozuq-tülük sorishidu;
22 Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
Quyash chiqipla, ular chékinidu, Qaytip kirip uwilirida yatidu.
23 İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
Insan bolsa öz ishigha chiqidu, Ta kechkiche méhnette bolidu.
24 Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
I Perwerdigar, yasighan herxil nersiliring neqeder köptur! Hemmisini hékmet bilen yaratqansen, Yer yüzi ijat-bayliqliring bilen toldi.
25 İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
Ene büyük bipayan déngiz turidu! Uningda san-sanaqsiz ghuzh-ghuzh janiwarlar, Chong we kichik haywanlar bar.
26 Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
Shu yerde kémiler qatnaydu, Uningda oynaqlisun dep sen yasighan léwiatanmu bar;
27 Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
Waqtida ozuq-tülük bergin dep, Bularning hemmisi Sanga qaraydu.
28 Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
Ulargha berginingde, tériwalidu, Qolungni achqiningdila, ular nazunémetlerge toyidu.
29 Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
Yüzüngni yoshursang, ular dekke-dükkige chüshidu, Rohlirini alsang, ular jan üzüp, Yene tupraqqa qaytidu.
30 Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
Rohingni ewetkiningde, ular yaritilidu, Yer-yüzi yéngi [bir dewr bilen] almishidu.
31 RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
Perwerdigarning shan-shöhriti ebediydur, Perwerdigar Öz yaratqanliridin xursen bolidu.
32 O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
U yerge baqqinida, yer titreydu, Taghlargha tegkinide, ular tütün chiqiridu.
33 Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
Hayatla bolidikenmen, Perwerdigargha naxsha éytimen; Wujudum bolsila Xudayimni küyleymen.
34 Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
U sürgen oy-xiyallirimdin söyünse! Perwerdigarda xushallinimen!
35 Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
Gunahkarlar yer yüzidin tügitilidu, Reziller yoq bolidu. I jénim, Perwerdigargha teshekkür-medhiye qaytur! Hemdusana!
