Mezmurlar 104
1 RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
Благосиљај, душо моја, Господа! Господе, Боже мој, велик си веома, обукао си се у величанство и красоту.
2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
Обукао си светлост као хаљину, разапео небо као шатор;
3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
Водом си покрио дворове своје, облаке начинио си да су Ти кола, идеш на крилима ветреним.
4 Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
Чиниш ветрове да су Ти анђели, пламен огњени да су Ти слуге.
5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
Утврдио си земљу на темељима њеним, да се не помести на век века.
6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
Безданом као хаљином оденуо си је; на горама стоје воде.
7 Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
Од претње Твоје беже, од громовног гласа Твог теку.
8 Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
Излазе на горе и силазе у долине, на место које си им утврдио.
9 Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
Поставио си међу, преко које не прелазе, и не враћају се да покрију земљу.
10 Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
Извео си изворе по долинама, између гора теку воде.
11 Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
Напајају све звери пољске; дивљи магарци гасе жеђ своју.
12 Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
На њима птице небеске живе; кроз гране разлеже се глас њихов.
13 Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
Напајаш горе с висина својих, плодовима дела Твојих сити се земља.
14 Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
Дајеш те расте трава стоци, и зелен на корист човеку, да би извадио хлеб из земље.
15 Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
И вино весели срце човеку, и лице се светли од уља, и хлеб срце човеку крепи.
16 RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
Сите се дрвета Божија, кедри ливански, које си посадио.
17 Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
На њима птице вију гнезда; станак је родин на јелама.
18 Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
Горе високе дивокозама, камен је уточиште зечевима.
19 Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
Створио си месец да показује времена, сунце познаје запад свој.
20 Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
Стереш таму, и бива ноћ, по којој излази све зверје шумско;
21 Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
Лавови ричу за пленом, и траже од Бога хране себи.
22 Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
Сунце гране, и они се сакривају и лежу у ложе своје.
23 İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
Излази човек на посао свој, и на рад свој до вечера.
24 Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
Како је много дела Твојих, Господе! Све си премудро створио; пуна је земља блага Твог.
25 İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
Гле, море велико и широко, ту гмижу без броја, животиња мала и велика;
26 Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
Ту лађе плове, крокодил, ког си створио да се игра по њему.
27 Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
Све Тебе чека, да им дајеш пићу на време.
28 Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
Дајеш им, примају; отвориш руку своју, сите се добра.
29 Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
Одвратиш лице своје, жалосте се; узмеш им дух, гину, и у прах свој враћају се.
30 Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
Пошаљеш дух свој, постају, и понављаш лице земљи.
31 RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
Слава Господу увек; нек се весели Господ за дела своја!
32 O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
Он погледа на земљу, и она се тресе; дотакне се гора, и диме се.
33 Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
Певаћу Господу за живота свог; хвалићу Бога свог док сам год.
34 Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
Нека Му буде мила беседа моја! Веселићу се о Господу.
35 Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
Нека нестане грешника са земље, и безбожника нека не буде више! Благосиљај, душо моја, Господа! Алилуја!
