Mezmurlar 104
1 RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
For David himself. Bless the Lord, O my soul: O Lord my God, thou art exceedingly great. Thou hast put on praise and beauty:
2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
And art clothed with light as with a garment. Who stretchest out the heaven like a pavilion:
3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
Who coverest the higher rooms thereof with water. Who makest the clouds thy chariot: who walkest upon the wings of the winds.
4 Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
Who makest thy angels spirits: and thy ministers a burning fire.
5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
Who hast founded the earth upon its own bases: it shall not be moved for ever and ever.
6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
The deep like a garment is its clothing: above the mountains shall the waters stand.
7 Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
At thy rebuke they shall flee: at the voice of thy thunder they shall fear.
8 Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
The mountains ascend, and the plains descend into the place which thou hast founded for them.
9 Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
Thou hast set a bound which they shall not pass over; neither shall they return to cover the earth.
10 Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
Thou sendest forth springs in the vales: between the midst of the hills the waters shall pass.
11 Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
All the beasts of the field shall drink: the wild asses shall expect in their thirst.
12 Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
Over them the birds of the air shall dwell: from the midst of the rocks they shall give forth their voices.
13 Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
Thou waterest the hills from thy upper rooms: the earth shall be filled with the fruit of thy works:
14 Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
Bringing forth grass for cattle, and herb for the service of men. That thou mayst bring bread out of the earth:
15 Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
And that wine may cheer the heart of man. That he may make the face cheerful with oil: and that bread may strengthen man’s heart.
16 RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
The trees of the field shall be filled, and the cedars of Libanus which he hath planted:
17 Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
There the sparrows shall make their nests. The highest of them is the house of the heron.
18 Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
The high hills are a refuge for the harts, the rock for the irchins.
19 Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
He hath made the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
Thou hast appointed darkness, and it is night: in it shall all the beasts of the woods go about:
21 Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
The young lions roaring after their prey, and seeking their meat from God.
22 Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
The sun ariseth, and they are gathered together: and they shall lie down in their dens.
23 İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
Man shall go forth to his work, and to his labour until the evening.
24 Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
How great are thy works, O Lord? thou hast made all things in wisdom: the earth is filled with thy riches.
25 İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
So is this great sea, which stretcheth wide its arms: there are creeping things without number: Creatures little and great.
26 Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
There the ships shall go. This sea dragon which thou hast formed to play therein.
27 Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
All expect of thee that thou give them food in season.
28 Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
What thou givest to them they shall gather up: when thou openest thy hand, they shall all be filled with good.
29 Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
But if thou turnest away thy face, they shall be troubled: thou shalt take away their breath, and they shall fail, and shall return to their dust.
30 Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
Thou shalt send forth thy spirit, and they shall be created: and thou shalt renew the face of the earth.
31 RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
May the glory of the Lord endure for ever: the Lord shall rejoice in his works.
32 O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
He looketh upon the earth, and maketh it tremble: he toucheth the mountains, and they smoke.
33 Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
I will sing to the Lord as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
34 Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
Let my speech be acceptable to him: but I will take delight in the Lord.
35 Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
Let sinners be consumed out of the earth, and the unjust, so that they be no more: O my soul, bless thou the Lord.
