Mezmurlar 103
1 Davut'un mezmuru RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! O'nun kutsal adına övgüler sun, ey bütün varlığım!
Min Sjæl! lov Herren, og alt det, som i mig er, love hans hellige Navn.
2 RAB'be övgüler sun, ey canım! İyiliklerinin hiçbirini unutma!
Min Sjæl! lov Herren og glem ikke alle hans Velgerninger,
3 Bütün suçlarını bağışlayan, Bütün hastalıklarını iyileştiren,
ham, som forlader dig alle dine Misgerninger; ham, som læger alle dine Sygdomme;
4 Canını ölüm çukurundan kurtaran, Sana sevgi ve sevecenlik tacı giydiren,
ham, som genløser dit Liv fra Graven; ham, som kroner dig med Miskundhed og Barmhjertighed;
5 Yaşam boyu seni iyiliklerle doyuran O'dur, Bu nedenle gençliğin kartalınki gibi tazelenir.
ham, som mætter din Sjæl med det gode, at du bliver ung igen som Ørnen.
6 RAB bütün düşkünlere Hak ve adalet sağlar.
Herren øver Retfærdighed og Ret for alle fortrykte.
7 Kendi yöntemlerini Musa'ya, İşlerini İsrailliler'e açıkladı.
Han lod Mose vide sine Veje, Israels Børn sine Gerninger.
8 RAB sevecen ve lütfedendir, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.
Herren er barmhjertig og naadig, langmodig og af megen Miskundhed.
9 Sürekli suçlamaz, Öfkesini sonsuza dek sürdürmez.
Han skal ikke bestandig gaa i Rette, ej heller beholde Vrede evindelig.
10 Bize günahlarımıza göre davranmaz, Suçlarımızın karşılığını vermez.
Han har ikke gjort imod os efter vore Synder og ikke betalt os efter vore Misgerninger.
11 Çünkü gökler yeryüzünden ne kadar yüksekse, Kendisinden korkanlara karşı sevgisi de o kadar büyüktür.
Thi saa høj Himmelen er over Jorden, har hans Miskundhed været mægtig over dem, som frygte ham.
12 Doğu batıdan ne kadar uzaksa, O kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı.
Saa langt som Østen er fra Vesten, har han ladet vore Overtrædelser være langt fra os.
13 Bir baba çocuklarına nasıl sevecen davranırsa, RAB de kendisinden korkanlara öyle sevecen davranır.
Ligesom en Fader forbarmer sig over Børn, saa forbarmer Herren sig over dem, som frygte ham.
14 Çünkü mayamızı bilir, Toprak olduğumuzu anımsar.
Thi han kender vor Skabning, han kommer i Hu, at vi ere Støv.
15 İnsana gelince, ota benzer ömrü, Kır çiçeği gibi serpilir;
Et Menneskes Dage ere som Græs; som et Blomster paa Marken, saa blomstrer han.
16 Rüzgar üzerine esince yok olur gider, Bulunduğu yer onu tanımaz.
Naar et Vejr farer over det, da er det ikke mere, og dets Sted kender det ikke længere.
17 Ama RAB kendisinden korkanları sonsuza dek sever, Antlaşmasına uyan Ve buyruklarına uymayı anımsayan soylarına adil davranır.
Men Herrens Miskundhed er fra Evighed og indtil Evighed over dem, som frygte ham, og hans Retfærdighed med Børnebørn,
med dem, som holde hans Pagt, og med dem, som komme hans Befalinger i Hu for at gøre derefter.
19 RAB tahtını göklere kurmuştur, O'nun egemenliği her yeri kapsar.
Herren har befæstet sin Trone i Himmelen, og hans Rige behersker alt.
20 RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun melekleri, O'nun sözünü dinleyen, Söylediklerini yerine getiren güç sahipleri!
Lover Herren, I hans Engle! I vældige i Magt, som udrette hans Ord, idet I høre paa hans Ords Røst!
21 RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun bütün göksel orduları, İsteğini yerine getiren kulları!
Lover Herren, alle hans Hærskarer! I hans Tjenere, som gøre hans Villie!
22 RAB'be övgüler sunun, Ey O'nun egemen olduğu yerlerdeki bütün yaratıklar! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
Lover Herren, I hans Gerninger alle til Hobe! i alle hans Herredømmes Steder: Min Sjæl, lov Herren!
