Mezmurlar 102
1 Zayıf düşünce derdini RAB'be döken mazlumun duası Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.
Prière de l'affligé, lorsqu'il est abattu et qu'il exhale sa plainte devant l'Éternel. Éternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu'à toi!,
2 Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.
Ne me cache pas ta face, au jour de ma détresse; Incline vers moi ton oreille! Au jour où je t'invoque, hâte-toi de me répondre!
3 Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
Car mes jours s'évanouissent comme une fumée, Et mes os se consument comme un brasier.
4 Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.
Mon coeur a été frappé, et il se dessèche comme l'herbe; J'oublie même de manger mon pain.
5 Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.
Je pousse de tels gémissements. Que mes os s'attachent à ma chair.
6 Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.
Je ressemble au pélican du désert; Je suis comme le hibou des ruines.
7 Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
Je n'ai plus de sommeil, Et je suis comme le passereau solitaire sur un toit.
8 Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.
Tous les jours, mes ennemis m'outragent. Et mes adversaires en fureur prononcent mon nom Comme un nom maudit.
9 Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.
Je fais de la cendre ma nourriture. Et je mêle des larmes à mon breuvage,
A cause de ton indignation et de ton courroux; Car tu m'as saisi et rejeté au loin.
11 Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.
Mes jours s'inclinent comme l'ombre du soir Et je me dessèche comme l'herbe.
12 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.
Mais toi, ô Éternel, tu règnes à perpétuité. Et ta mémoire subsiste d'âge en âge.
13 Kalkıp Siyon'a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.
Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion. Il est temps de lui faire grâce: L'heure est venue!
14 Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.
Car tes serviteurs en chérissent les pierres; Ils aiment jusqu'à sa poussière.
15 Uluslar RAB'bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
Alors les peuples craindront le nom de l'Éternel. Tous les rois de la terre, ô Dieu, verront ta gloire,
16 Çünkü RAB Siyon'u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.
Parce que l'Éternel aura rebâti Sion, Qu'il aura paru dans sa gloire,
17 Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.
Qu'il aura écouté la requête des misérables, Et n'aura pas méprisé leur supplication.
18 Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB'be övgüler sunsun.
Cela sera écrit pour la génération future. Et le peuple qui sera créé, louera l'Éternel.
19 RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,
Car l'Éternel abaissera ses regards, Du haut de sa demeure sainte. Et, du haut des cieux, l'Éternel jettera les yeux sur la terre,
20 Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.
Pour écouter les gémissements du captif, Pour délivrer ceux qui sont voués à la mort.
21 Böylece halklar ve krallıklar RAB'be tapınmak için toplanınca, O'nun adı Siyon'da, Övgüsü Yeruşalim'de duyurulacak.
Alors on célébrera le nom de l'Éternel dans Sion, Et ses louanges dans Jérusalem,
Quand tous les peuples, ainsi que les royaumes, Se rassembleront pour servir l'Eternel.
23 RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.
Dieu a brisé ma force au milieu de ma course; Il a abrégé mes jours.
24 “Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!
J'ai dit: mon Dieu, ne m'enlève pas à la fleur de l'âge, Toi dont les années subsistent de siècle en siècle!
25 “Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
Tu as jadis fondé la terre, Et les cieux sont l'oeuvre de tes mains.
26 Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.
Ils périront; mais toi, tu subsisteras. Ils s'useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils passeront.
27 Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.
Mais toi, tu es toujours le même. Et tes années ne finiront point.
28 Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”
Les enfants de tes serviteurs auront une demeure assurée, Et leur postérité se perpétuera sous tes yeux.
