Mezmurlar 10
1 Ya RAB, neden uzak duruyorsun, Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?
Ut quid, Domine, recessisti longe; despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
2 Kötüler gururla mazlumları avlıyor, Mazlumlar kötülerin kurduğu tuzağa düşüyor.
Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
3 Kötü insan içindeki isteklerle övünür, Açgözlü insan RAB'be lanet okur, O'nu hor görür.
Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur.
4 Kendini beğenmiş kötü insan Tanrı'ya yönelmez, Hep, “Tanrı yok!” diye düşünür.
Exacerbavit Dominum peccator: secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.
5 Kötülerin yolları her zaman başarıya götürür. Öyle yücedir ki senin yargıların, Kötüler anlayamaz, düşmanına burun kıvırır.
Non est Deus in conspectu ejus; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur.
6 İçinden, “Ben sarsılmam” der, “Hiçbir zaman sıkıntıya düşmem.”
Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.
7 Ağzı lanet, hile ve zulüm dolu, Dilinin altında kötülük ve fesat saklı.
Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor.
8 Köylerin çevresinde pusu kurar, Masumu gizli yerlerde öldürür, Çaresizi sinsice gözler.
Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.
9 Gizli yerlerde pusuya yatar Çalılıktaki aslan gibi, Kapmak için mazlumu bekler Ve ağına düşürüp yakalar.
Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum.
10 Kurbanları çaresiz çöker, Saldıranın üstün gücü altında ezilir.
In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
11 Kötü insan içinden, “Tanrı unuttu” der, “Örttü yüzünü, asla göremez.”
Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem.
12 Kalk, ya RAB, kaldır elini, ey Tanrı! Mazlumları unutma!
Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum.
13 Neden kötü insan seni hor görsün, İçinden, “Tanrı hesap sormaz” desin?
Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.
14 Oysa sen sıkıntı ve acı çekenleri görürsün, Yardım etmek için onları izlersin; Çaresizler sana dayanır, Öksüzün yardımcısı sensin.
Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor.
15 Kötünün, haksızın kolunu kır, Sormadık hesap kalmasın yaptığı kötülükten.
Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur.
16 RAB sonsuza dek kral kalacak, Uluslar O'nun ülkesinden temizlenecek.
Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius.
17 Mazlumların dileğini duyarsın, ya RAB, Yüreklendirirsin onları, Kulağın hep üzerlerinde;
Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua:
18 Öksüze, düşküne hakkını vermek için, Bir daha dehşet saçmasın ölümlü insan.
judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.]
