Mezmurlar 1

1 Ne mutlu o insana ki, kötülerin öğüdüyle yürümez, Günahkârların yolunda durmaz, Alaycıların arasında oturmaz.

Blago èovjeku koji ne ide na vijeæe bezbožnièko, i na putu grješnièkom ne stoji, i u društvu nevaljalijeh ljudi ne sjedi,

2 Ancak zevkini RAB'bin Yasası'ndan alır Ve gece gündüz onun üzerinde derin derin düşünür.

Nego mu je omilio zakon Gospodnji i o zakonu njegovu misli dan i noæ!

3 Böylesi akarsu kıyılarına dikilmiş ağaca benzer, Meyvesini mevsiminde verir, Yaprağı hiç solmaz. Yaptığı her işi başarır.

On je kao drvo usaðeno kraj potoka, koje rod svoj donosi u svoje vrijeme, i kojemu list ne vene: što god radi, u svemu napreduje.

4 Kötüler böyle değil, Rüzgarın savurduğu saman çöpüne benzerler.

Nijesu taki bezbožnici, nego su kao prah koji rasipa vjetar.

5 Bu yüzden yargılanınca aklanamaz, Doğrular topluluğunda yer bulamaz günahkârlar.

Zato se neæe bezbožnici održati na sudu, ni grješnici na zboru pravednièkom.

6 Çünkü RAB doğruların yolunu gözetir, Kötülerin yolu ise ölüme götürür.

Jer Gospod zna put pravednièki; a put bezbožnièki propašæe.