Süleyman'In Özdeyişleri 8
1 Bilgelik çağırıyor, Akıl sesini yükseltiyor.
Por acaso a sabedoria não clama, e a inteligência não solta sua voz?
2 Yol kenarındaki tepelerin başında, Yolların birleştiği yerde duruyor o.
Nos lugares mais altos, junto ao caminho, nas encruzilhadas das veredas, ela se põe.
3 Kentin girişinde, kapıların yanında, Sesini yükseltiyor:
Ao lado das portas, à entrada da cidade; na entrada dos portões, ela grita:
4 “Ey insanlar, size sesleniyorum, Çağrım insan soyunadır!
Varões, eu vos clamo; [dirijo] minha voz aos filhos dos homens.
5 Ey bön kişiler, ihtiyatlı olmayı öğrenin; Sağduyulu olmayı öğrenin, ey akılsızlar!
Vós que sois ingênuos, entendei a prudência; e vós que sois loucos, entendei [de] coração.
6 Söylediğim yetkin sözleri dinleyin, Ağzımı doğruları söylemek için açarım.
Ouvi, porque falarei coisas nobres; e abro meus lábios para a justiça.
7 Ağzım gerçeği duyurur, Çünkü dudaklarım kötülükten iğrenir.
Porque minha boca declarará a verdade; e meus lábios abominam a maldade.
8 Ağzımdan çıkan her söz doğrudur, Yoktur eğri ya da sapık olanı.
Todas as coisas que digo com minha boca são justas; não há nelas coisa alguma [que seja] distorcida ou perversa.
9 Apaçıktır hepsi anlayana, Bilgiye erişen, doğruluğunu bilir onların.
Todas elas são corretas para aquele que as entende; e justas para os que encontram conhecimento.
10 Gümüş yerine terbiyeyi, Saf altın yerine bilgiyi edinin.
Aceitai minha correção, e não prata; e o conhecimento mais que o ouro fino escolhido.
11 Çünkü bilgelik mücevherden değerlidir, Dilediğin hiçbir şey onunla kıyaslanamaz.
Porque a sabedoria é melhor do que rubis; e todas as coisas desejáveis nem sequer podem ser comparadas a ela.
12 Ben bilgelik olarak ihtiyatı kendime konut edindim. Bilgi ve sağgörü bendedir.
Eu, a Sabedoria, moro com a Prudência; e tenho o conhecimento do conselho.
13 RAB'den korkmak kötülükten nefret etmek demektir. Kibirden, küstahlıktan, Kötü yoldan, sapık ağızdan nefret ederim.
O temor ao SENHOR é odiar o mal: a soberba e a arrogância, o mal caminho e a boca perversa, eu [os] odeio.
14 Öğüt ve sağlam karar bana özgüdür. Akıl ve güç kaynağı benim.
A mim pertence o conselho e a verdadeira sabedoria; eu [tenho] prudência e poder.
15 Krallar sayemde egemenlik sürer, Hükümdarlar adil kurallar koyar.
Por meio de mim os reis governam, e os príncipes decretam justiça.
16 Önderler, adaletle yöneten soylular Sayemde yönetirler.
Por meio de mim os governantes dominam; e autoridades, todos os juízes justos.
17 Beni sevenleri ben de severim, Gayretle arayan beni bulur.
Eu amo os que me amam; e os que me buscam intensamente me acharão.
18 Zenginlik ve onur, Kalıcı değerler ve bolluk bendedir.
Bens e honra estão comigo; [assim como] a riqueza duradoura e a justiça.
19 Meyvem altından, saf altından, Ürünüm seçme gümüşten daha iyidir.
Meu fruto é melhor que o ouro, melhor que o ouro refinado; e meus produtos melhores que a prata escolhida.
20 Doğruluk yolunda, Adaletin izinden yürürüm.
Eu faço andar pelo caminho da justiça, no meio das veredas do juízo;
21 Böylelikle, beni sevenleri servet sahibi yapar, Hazinelerini doldururum.
Para eu dar herança aos que me amam, e encher seus tesouros.
22 RAB yaratma işine başladığında İlk beni yarattı,
O SENHOR me adquiriu no princípio de seu caminho; desde antes de suas obras antigas.
23 Dünya var olmadan önce, Ta başlangıçta, öncesizlikte yerimi aldım.
Desde a eternidade eu fui ungida; desde o princípio; desde antes do surgimento da terra.
24 Enginler yokken, Suları bol pınarlar yokken doğdum ben.
Quando ainda não havia abismos, eu fui gerada; quando ainda não havia fontes providas de muitas águas.
25 Dağlar daha oluşmadan, Tepeler belirmeden, RAB dünyayı, kırları Ve dünyadaki toprağın zerresini yaratmadan doğdum.
Antes que os montes fossem firmados; antes dos morros, eu fui gerada.
Quando ele ainda não tinha feito a terra, nem os campos; nem o princípio da poeira do mundo.
27 RAB gökleri yerine koyduğunda oradaydım, Engin denizleri ufukla çevirdiğinde,
Quando preparava os céus, ali eu estava; quando ele desenhava ao redor da face do abismo.
28 Bulutları oluşturduğunda, Denizin kaynaklarını güçlendirdiğinde,
Quando firmava as nuvens de cima, quando fortificava as fontes do abismo.
29 Sular buyruğundan öte geçmesinler diye Denize sınır çizdiğinde, Dünyanın temellerini pekiştirdiğinde,
Quando colocava ao mar o seu limite, para que as águas não ultrapassassem seu mandado; quando estabelecia os fundamentos da terra.
30 Baş mimar olarak O'nun yanındaydım. Gün be gün sevinçle dolup taştım, Huzurunda hep coştum.
Então eu estava com ele como um pupilo; e eu era seu agrado a cada dia, alegrando perante ele em todo tempo.
31 O'nun dünyası mutluluğum, İnsanları sevincimdi.
Alegrando na habitação de sua terra; e [concedendo] meus agrados aos filhos dos homens.
32 Çocuklarım, şimdi beni dinleyin: Yolumu izleyenlere ne mutlu!
Portanto agora, filhos, ouvi-me; porque bem-aventurados serão [os que] guardarem meus caminhos.
33 Uyarılarımı dinleyin ve bilge kişiler olun, Görmezlikten gelmeyin onları.
Ouvi a correção, e sede sábios; e não a rejeiteis.
34 Beni dinleyen, Her gün kapımı gözleyen, Kapımın eşiğinden ayrılmayan kişiye ne mutlu!
Bem-aventurado [é] o homem que me ouve; que vigia em minhas portas diariamente, que guarda as ombreiras de minhas entradas.
35 Çünkü beni bulan yaşam bulur Ve RAB'bin beğenisini kazanır.
Porque aquele que me encontrar, encontrará a vida; e obterá o favor do SENHOR.
36 Beni gözardı edense kendine zarar verir, Benden nefret eden, ölümü seviyor demektir.”
Mas aquele que pecar contra mim fará violência à sua [própria] alma; todos os que me odeiam amam a morte.
