Süleyman'In Özdeyişleri 8
1 Bilgelik çağırıyor, Akıl sesini yükseltiyor.
Mon ikke Visdommen raaber, og Forstanden opløfter sin Røst?
2 Yol kenarındaki tepelerin başında, Yolların birleştiği yerde duruyor o.
Paa Toppen af Højene ved Vejen, midt paa Stierne staar den;
3 Kentin girişinde, kapıların yanında, Sesini yükseltiyor:
ved Siden af Portene, ved Udgangen af Staden, ved Indgangen til Portene raaber den:
4 “Ey insanlar, size sesleniyorum, Çağrım insan soyunadır!
Til eder, I Mænd, vil jeg raabe, og min Røst lyde til Menneskens Børn.
5 Ey bön kişiler, ihtiyatlı olmayı öğrenin; Sağduyulu olmayı öğrenin, ey akılsızlar!
I uvidende! fatter Vid; og I Daarer! fatter Forstand.
6 Söylediğim yetkin sözleri dinleyin, Ağzımı doğruları söylemek için açarım.
Hører, thi jeg vil tale fyrstelige Ting og aabne mine Læber med Retvished.
7 Ağzım gerçeği duyurur, Çünkü dudaklarım kötülükten iğrenir.
Thi min Gane taler Sandhed, og Ugudelighed er en Vederstyggelighed for mine Læber.
8 Ağzımdan çıkan her söz doğrudur, Yoktur eğri ya da sapık olanı.
I Retfærdighed ere alle min Munds Ord; der er intet fordrejet eller forvendt i dem.
9 Apaçıktır hepsi anlayana, Bilgiye erişen, doğruluğunu bilir onların.
De ere alle rette for den forstandige og ligefremme for dem, som finde Kundskab.
10 Gümüş yerine terbiyeyi, Saf altın yerine bilgiyi edinin.
Tager imod min Undervisning og ikke imod Sølv og imod Kundskab fremfor udsøgt Guld.
11 Çünkü bilgelik mücevherden değerlidir, Dilediğin hiçbir şey onunla kıyaslanamaz.
Thi Visdom er bedre end Perler, og alle de Ting, man har Lyst til, kunne ikke lignes ved den.
12 Ben bilgelik olarak ihtiyatı kendime konut edindim. Bilgi ve sağgörü bendedir.
Jeg, Visdommen, jeg har taget Bolig i Vidskab og besidder Kundskab om kløgtige Raad.
13 RAB'den korkmak kötülükten nefret etmek demektir. Kibirden, küstahlıktan, Kötü yoldan, sapık ağızdan nefret ederim.
Herrens Frygt er at hade ondt; Hoffærdighed og Hovmodighed og Ondskabs Vej og den Mund, som taler forvendte Ting, hader jeg.
14 Öğüt ve sağlam karar bana özgüdür. Akıl ve güç kaynağı benim.
Raad og hvad der har Bestand, hører mig til; jeg er Forstand, mig hører Styrke til.
15 Krallar sayemde egemenlik sürer, Hükümdarlar adil kurallar koyar.
Ved mig regere Konger, og ved mig beskikke Fyrster Ret.
16 Önderler, adaletle yöneten soylular Sayemde yönetirler.
Ved mig herske Herskere og Høvdinger, alle Dommere paa Jorden.
17 Beni sevenleri ben de severim, Gayretle arayan beni bulur.
Jeg elsker dem, som elske mig, og de, som søge mig, skulle finde mig.
18 Zenginlik ve onur, Kalıcı değerler ve bolluk bendedir.
Rigdom og Ære er hos mig, varigt Gods og Retfærdighed.
19 Meyvem altından, saf altından, Ürünüm seçme gümüşten daha iyidir.
Min Frugt er bedre end Guld og ædelt Malm, og at vinde mig er bedre end udsøgt Sølv.
20 Doğruluk yolunda, Adaletin izinden yürürüm.
Jeg vandrer paa Retfærdigheds Vej, midt paa Rettens Stier,
21 Böylelikle, beni sevenleri servet sahibi yapar, Hazinelerini doldururum.
til at lade dem, som elske mig, arve varigt godt og til at fylde deres Forraadskamre.
22 RAB yaratma işine başladığında İlk beni yarattı,
Herren ejede mig som sin Vejs Begyndelse, forud for sine Gerninger, fra fordums Tid.
23 Dünya var olmadan önce, Ta başlangıçta, öncesizlikte yerimi aldım.
Fra Evighed er jeg indsat, fra det første af, før Jorden var.
24 Enginler yokken, Suları bol pınarlar yokken doğdum ben.
Da Afgrundene endnu ikke vare, er jeg født, da Kilderne, som have meget Vand, ikke vare til.
25 Dağlar daha oluşmadan, Tepeler belirmeden, RAB dünyayı, kırları Ve dünyadaki toprağın zerresini yaratmadan doğdum.
Før Bjergene bleve nedsænkede, før Højene bleve til, er jeg født.
Han havde endnu ikke skabt Jorden eller Markerne eller det første af Jordens Støv.
27 RAB gökleri yerine koyduğunda oradaydım, Engin denizleri ufukla çevirdiğinde,
Der han beredte Himlene, da var jeg der, der han slog en Kreds oven over Afgrunden;
28 Bulutları oluşturduğunda, Denizin kaynaklarını güçlendirdiğinde,
der han befæstede Skyerne heroventil, der Afgrundens Kilder fik deres faste Sted;
29 Sular buyruğundan öte geçmesinler diye Denize sınır çizdiğinde, Dünyanın temellerini pekiştirdiğinde,
der han satte Havet dets Grænse, at Vandene ikke skulde overtræde hans Befaling, der han lagde Jordens Grundvold:
30 Baş mimar olarak O'nun yanındaydım. Gün be gün sevinçle dolup taştım, Huzurunda hep coştum.
Da var jeg hos ham som Kunstnerinde, og jeg var hans Lyst Dag for Dag, og jeg legede for hans Ansigt alle Tider;
31 O'nun dünyası mutluluğum, İnsanları sevincimdi.
jeg legede i Verden paa hans Jord, og min Lyst var hos Menneskens Børn.
32 Çocuklarım, şimdi beni dinleyin: Yolumu izleyenlere ne mutlu!
Og nu, Børn, hører mig! og salige ere de, som tage Vare paa mine Veje.
33 Uyarılarımı dinleyin ve bilge kişiler olun, Görmezlikten gelmeyin onları.
Hører Undervisning og bliver vise, og lader den ikke fare!
34 Beni dinleyen, Her gün kapımı gözleyen, Kapımın eşiğinden ayrılmayan kişiye ne mutlu!
Saligt er det Menneske, som hører mig, saa at han dagligt vaager ved mine Døre og tager Vare paa mine Dørstolper.
35 Çünkü beni bulan yaşam bulur Ve RAB'bin beğenisini kazanır.
Thi hvo mig finder, han finder Livet og faar Velbehag hos Herren.
36 Beni gözardı edense kendine zarar verir, Benden nefret eden, ölümü seviyor demektir.”
Men hvo, som synder imod mig, skader sin Sjæl; alle, som mig hade, elske Døden.
