Süleyman'In Özdeyişleri 5
1 Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.
Filho meu, atende à minha sabedoria: à minha inteligência inclina o teu ouvido;
2 Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.
Para que conserves os meus avisos e os teus beiços guardem o conhecimento.
3 Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
Porque os lábios da estranha destilam favos de mel, e o seu paladar é mais macio do que o azeite.
4 Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
Porém o seu fim é amargoso como o absinto, agudo como a espada de dois fios.
Os seus pés descem à morte: os seus passos pegam no inferno. (Sheol h7585)
6 Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
Para que não ponderes a vereda da vida, são as suas carreiras variáveis, e não saberás delas.
7 Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
Agora, pois, filhos, dai-me ouvidos, e não vos desvieis das palavras da minha boca.
8 Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.
Alonga dela o teu caminho, e não chegues à porta da sua casa;
9 Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
Para que não dês a outros a tua honra, nem os teus anos a cruéis.
10 Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
Para que não se fartem os estranhos do teu poder, e todos os teus afadigados trabalhos não entrem na casa do estrangeiro,
11 Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.
E gemas no teu fim, consumindo-se a tua carne e o teu corpo.
12 “Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.
E digas: Como aborreci a correção! e desprezou o meu coração a repreensão!
13 “Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.
E não escutei a voz dos meus ensinadores, nem a meus mestres inclinei o meu ouvido!
14 Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”
Quase que em todo o mal me achei no meio da congregação e do ajuntamento.
15 Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.
Bebe água da tua cisterna, e das correntes do teu poço.
16 Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?
Derramem-se por de fora as tuas fontes, e pelas ruas os ribeiros de águas.
17 Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.
Sejam para ti só, e não para os estranhos contigo.
18 Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
Seja bendito o teu manancial, e alegra-te da mulher da tua mocidade.
19 Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.
Como serva amorosa, e gazela graciosa, os seus peitos te saciarão em todo o tempo: e pelo seu amor sejas atraído perpetuamente.
20 Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
E porque, filho meu, andarias atraído pela estranha, e abraçarias o seio da estrangeira?
21 RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.
Porque os caminhos do homem estão perante os olhos do Senhor, e ele pesa todas as suas carreiras.
22 Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
Quanto ao ímpio, as suas iniquidades o prenderão, e com as cordas do seu pecado será detido.
23 Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
Ele morrerá, porque sem correção andou, e pelo excesso da sua loucura andará errado.
