< Süleyman'In Özdeyişleri 5 >
1 Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
5 Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır. (Sheol )
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol )
6 Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 “Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 “Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.