Süleyman'In Özdeyişleri 29
1 Defalarca azarlandığı halde dikbaşlılık eden, Ansızın yıkıma uğrayacak, çare yok.
El hombre que reprendido endurece la cerviz, de repente será quebrantado: ni habrá para él medicina.
2 Doğru kişiler çoğalınca halk sevinir, Kötü kişi hükümdar olunca halk inler.
Cuando los justos dominan, el pueblo se alegra: mas cuando domina el impío, el pueblo gime.
3 Bilgeliği seven babasını sevindirir, Fahişelerle dostluk eden malını yitirir.
El hombre que ama la sabiduría, alegra a su padre: mas el que da de comer a rameras, perderá la hacienda.
4 Adaletle yöneten kral ülkesini ayakta tutar, Rüşvet alansa çökertir.
El rey con el juicio afirma la tierra: mas el hombre amigo de presentes, la destruirá.
5 Başkasını pohpohlayan kişi, Ona tuzak olur.
El hombre que lisonjea a su prójimo, red tiende delante de sus pasos.
6 Kötünün başkaldırısı kendine tuzak olur, Doğru kişiyse ezgi söyler ve sevinir.
Por la prevaricación del hombre malo hay lazo: mas el justo cantará, y se alegrará.
7 Doğru kişi yoksulların hakkını verir, Kötü kişi hak hukuk nedir bilmez.
Conoce el justo el derecho de los pobres: mas el impío no entiende sabiduría.
8 Alaycı kişiler kentleri bile karıştırır, Bilgelerse öfkeyi yatıştırır.
Los hombres burladores enlazan la ciudad: mas los sabios apartan el furor.
9 Bilge kişiyle davası olan ahmak Kızar, alay eder ve rahat vermez.
Si el hombre sabio contendiere con el insensato, que se enoje, o que se ría, no tendrá reposo.
10 Kana susamışlar dürüst kişiden nefret eder, Doğrularsa onun canını korur.
Los hombres sangrientos aborrecen al perfecto: mas los rectos buscan su contentamiento.
11 Akılsız hep patlamaya hazırdır, Bilgeyse öfkesini dizginler.
Todo su espíritu echa fuera el insensato: mas el sabio al fin le sosiega.
12 Hükümdar yalana kulak verirse, Bütün görevlileri de kötü olur.
Del señor que escucha la palabra mentirosa, todos sus criados son impíos.
13 Zorbayla yoksulun ortak bir noktası var: İkisinin de gözünü açan RAB'dir.
El pobre y el usurero se encontraron: Jehová alumbra los ojos de ambos.
14 Yoksulları adaletle yöneten kralın Tahtı hep güvenlikte olur.
El rey que juzga con verdad a los pobres, su trono será firme para siempre.
15 Değnekle terbiye bilgelik kazandırır, Kendi haline bırakılan çocuksa annesini utandırır.
La vara y la corrección dan sabiduría: mas el muchacho suelto avergonzará a su madre.
16 Kötüler çoğalınca başkaldırı da çoğalır, Ama doğrular onların düşüşünü görecektir.
Cuando los impíos son muchos, mucha es la prevaricación: mas los justos verán su ruina.
17 Oğlunu terbiye et, o da sana huzur verecek Ve gönlünü hoşnut edecektir.
Corrige a tu hijo, y darte ha descanso; y dará delicias a tu alma.
18 Tanrısal esinden yoksun olan halk Sınır tanımaz olur. Ne mutlu Kutsal Yasa'yı yerine getirene!
Sin profecía el pueblo será disipado: mas el que guarda la ley, bienaventurado él.
19 Köle salt sözle terbiye edilemez, Çünkü anlasa da kulak asmaz.
El siervo no será castigado con palabras; porque entiende, y no responde.
20 Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun? Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.
¿Has visto hombre ligero en sus palabras? mas esperanza hay del insensato que de él.
21 Çocukluğundan beri kölesini şımartan, Sonunda cezasını çeker.
El que regala a su siervo desde su niñez, a la postre será su hijo.
22 Öfkeli kişi çekişme yaratır, Huysuz kişinin başkaldırısı eksik olmaz.
El hombre enojoso levanta contiendas; y el furioso muchas veces peca.
23 Kibir insanı küçük düşürür, Alçakgönüllülükse onur kazandırır.
La soberbia del hombre le abate; y al humilde de espíritu sustenta la honra.
24 Hırsızla ortak olanın düşmanı kendisidir, Mahkemede yemin etse de bildiğini söylemez.
El compañero del ladrón aborrece su vida; oirá maldiciones, y no le denunciará.
25 İnsandan korkmak tuzaktır, Ama RAB'be güvenen güvenlikte olur.
El temor del hombre pondrá lazo: mas el que confía en Jehová será levantado.
26 Hükümdarın gözüne girmek isteyen çoktur, Ama RAB'dir insana adalet sağlayan.
Muchos buscan el favor del príncipe: mas el juicio de cada uno de Jehová es.
27 Doğrular haksızlardan iğrenir, Kötüler de dürüst yaşayanlardan.
Abominación es a los justos el hombre inicuo: mas abominación es al impío el de rectos caminos.
