Süleyman'In Özdeyişleri 26
1 Yaz ortasında kar, hasatta yağmur uygun olmadığı gibi, Akılsıza da onur yakışmaz.
Som Sne om Somren og Regn Høsten så lidt hører Ære sig til for en Tåbe.
2 Öteye beriye uçuşan serçe Ve kırlangıç gibi, Hak edilmemiş lanet de tutmaz.
Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt så rammer ej Banden mod sagesløs Mand.
3 Ata kırbaç, eşeğe gem, Akılsızın sırtına da değnek gerek.
Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Tåbers Ryg.
4 Akılsıza ahmaklığına göre karşılık verme, Yoksa sen de onun düzeyine inersin.
Svar ej Tåben efter hans Dårskab, at ikke du selv skal blive som han.
5 Akılsıza ahmaklığına uygun karşılık ver, Yoksa kendini bilge sanır.
Svar Tåben efter hans Dårskab, at han ikke skal tykkes sig viis.
6 Akılsızın eliyle haber gönderen, Kendi ayaklarını kesen biri gibi, Kendine zarar verir.
Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Tåbe.
7 Akılsızın ağzında özdeyiş, Kötürümün sarkan bacakları gibidir.
Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Tåbers Mund.
8 Akılsızı onurlandırmak, Taşı sapana bağlamak gibidir.
Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Tåbe.
9 Sarhoşun elindeki dikenli dal ne ise, Akılsızın ağzında özdeyiş de odur.
Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Tåbers Mund.
10 Oklarını gelişigüzel fırlatan okçu neyse, Yoldan geçen akılsızı ya da sarhoşu ücretle tutan da öyledir.
Som en Skytte, der sårer enhver, som kommer, er den, der lejer en Tåbe og en drukken.
11 Ahmaklığını tekrarlayan akılsız, Kusmuğuna dönen köpek gibidir.
Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Tåbe, der gentager Dårskab.
12 Kendini bilge gören birini tanıyor musun? Akılsız bile ondan daha umut vericidir.
Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Tåbe er der mere Håb end for ham.
13 Tembel, “Yolda aslan var, Sokaklarda aslan dolaşıyor” der.
Den lade siger: "Et Rovdyr på Vejen, en Løve ude på Torvene!"
14 Menteşeleri üzerinde dönen kapı gibi, Tembel de yatağında döner durur.
Døren drejer sig på sit Hængsel, den lade på sit Leje.
15 Tembel elini sahana daldırır, Yeniden ağzına götürmeye üşenir.
Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Hånden til Munden.
16 Tembel kendini, Akıllıca yanıt veren yedi kişiden daha bilge sanır.
Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.
17 Kendini ilgilendirmeyen bir kavgaya bulaşan kişi, Yoldan geçen köpeği kulaklarından tutana benzer.
Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.
18 Ateşli ve öldürücü oklar savuran bir deli neyse, Komşusunu aldatıp, “Şaka yapıyordum” Diyen de öyledir.
Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,
er den, der sviger sin Næste og siger: "Jeg spøger jo kun."
20 Odun bitince ateş söner, Dedikoducu yok olunca kavga diner.
Er der intet Brænde, går Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.
21 Kor için kömür, ateş için odun neyse, Çekişmeyi alevlendirmek için kavgacı da öyledir.
Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.
22 Dedikodu tatlı lokma gibidir, İnsanın ta içine işler.
Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.
23 Okşayıcı dudaklarla kötü yürek, Sırlanmış toprak kaba benzer.
Som Sølvovertræk på et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.
24 Yüreği nefret dolu kişi sözleriyle niyetini gizlemeye çalışır, Ama içi hile doludur.
Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;
25 Güzel sözlerine kanma, Çünkü yüreğinde yedi iğrenç şey vardır.
gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.
26 Nefretini hileyle örtse bile, Kötülüğü toplumun önünde ortaya çıkar.
Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.
27 Başkasının kuyusunu kazan içine kendi düşer, Taşı yuvarlayan altında kalır.
I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.
28 Yalancı dil incittiği kişilerden nefret eder, Yaltaklanan ağızdan yıkım gelir.
Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.
