Süleyman'In Özdeyişleri 19
1 Dürüst yaşayan bir yoksul olmak, Yalancı bir akılsız olmaktan yeğdir.
Bedre er en fattig, som vandrer i sin Oprigtighed end den, hvis Læber ere forvendte, og som tilmed er en Daare.
2 Bilgisiz heves işe yaramaz, Acelecilik insanı yanılgıya düşürür.
Ogsaa naar en Sjæl er uden Kundskab, er det ikke godt, og den, som haster med Fødderne, glider ud.
3 İnsanın ahmaklığı yaşamını yıkar, Yine de içinden RAB'be öfkelenir.
Menneskets Daarlighed forvender hans Vej, og hans Hjerte vredes imod Herren.
4 Zenginlik dost üstüne dost kazandırır. Oysa yoksulun dostu onu yüzüstü bırakır.
Gods tilfører mange Venner; men den ringe maa skilles fra sin Ven.
5 Yalancı tanık cezasız kalmaz, Yalan soluyan kurtulamaz.
Et falsk Vidne skal ikke agtes uskyldigt, og den, som taler Løgn, skal ikke undkomme.
6 Birçokları önemli kişinin gözüne girmek Ve eli açık olanın dostu olmak ister.
Mange bejle til en Fyrstes Gunst, og enhver er Ven med en gavmild Mand.
7 Yoksulun akrabaları bile onu sevmezse, Dostlarının ondan uzak duracağı daha da kesindir. Ne kadar yalvarsa ona yaklaşmazlar.
Alle den fattiges Brødre hade ham, ja, endog hans Venner holde sig langt fra ham; han jager efter Ord, som ikke ere til.
8 Sağduyulu olan canını sever, Aklı izleyen bolluğa kavuşur.
Den, som forhverver sig Forstand, elsker sit Liv; den, som bevarer Indsigt, skal finde godt.
9 Yalancı tanık cezasız kalmaz, Yalan soluyan yok olur.
Et falsk Vidne skal ikke agtes uskyldigt, og den, som taler Løgn, skal omkomme.
10 Akılsızın gösterişli bir yaşam sürmesi uygun değilse, Kölelerin önderlere egemen olması Hiç uygun değildir.
Det staar ikke en Daare vel an at leve højt, meget mindre en Tjener at herske over Fyrster.
11 Sağduyulu kişi sabırlıdır, Kusurları hoş görmesi ona onur kazandırır.
Et Menneskes Klogskab gør ham langmodig, og det er ham en Ære at overse Fornærmelse
12 Kralın öfkesi genç aslanın kükreyişine benzer, Lütfuysa otların üzerine düşen çiy gibidir.
Kongens Vrede er som en ung Løves Brølen; men hans Bevaagenhed er ligesom Dug paa Urter.
13 Akılsız çocuk babasının başına beladır, Dırdır eden kadın sürekli damlayan su gibidir.
En daarlig Søn er sin Fader en Ulykke, og en Kvindes Trætter ere et vedholdende Tagdryp.
14 Ev ve servet babadan mirastır, Ama sağduyulu kadın RAB'bin armağanıdır.
Hus og Gods arves efter Forældre; men en forstandig Kvinde er fra Herren.
15 Tembellik insanı uyuşukluğa iter, Haylaz kişi de aç kalır.
Dovenskab nedsænker i en dyb Søvn, og en efterladen Sjæl skal hungre.
16 Tanrı buyruğuna uyan canını korur, Gitmesi gereken yolları umursamayan ölür.
Hvo som bevarer Budet, bevarer sin Sjæl; hvo der foragter sine Veje, skal dødes.
17 Yoksula acıyan kişi RAB'be ödünç vermiş olur, Yaptığı iyilik için RAB onu ödüllendirir.
Hvo som forbarmer sig over den ringe, laaner Herren, og han skal betale ham hans Velgerning.
18 Henüz umut varken çocuğunu eğit, Onun yıkımına neden olma.
Tugt din Søn, thi der er Haab; men vend ikke din Hu til at dræbe ham!
19 Huysuz insan cezasını çekmelidir. Onu bir kere kurtarsan da, hep aynı şeyi yapman gerekir.
Den, hvis Vrede er stor, maa lide Straf; thi dersom du frier ham, da maa du blive ved dermed.
20 Öğüde kulak ver, terbiyeyi kabul et ki, Ömrünün kalan kısmı boyunca bilge olasın.
Adlyd Raad, og tag imod Tugt, at du kan blive viis paa dit sidste.
21 İnsan yüreğinde çok şey tasarlar, Ama gerçekleşen, RAB'bin amacıdır.
Der er mange Anslag i en Mands Hjerte; men Herrens Raad det skal bestaa.
22 İnsandan istenen vefadır, Yoksul olmak yalancı olmaktan yeğdir.
Et Menneskes Lyst er hans Kærlighed; og en fattig er bedre end en Løgner.
23 RAB korkusu Doygun ve dertsiz bir yaşama kavuşturur.
At en frygter Herren, er til Liv; mæt skal han hvile, han skal ikke hjemsøges med Ulykke.
24 Tembel sahana daldırdığı elini Ağzına geri götürmek bile istemez.
Den lade stikker sin Haand i Fadet; han lader den end ikke komme til sin Mund igen.
25 Alaycıyı döversen bön kişi ibret alır, Akıllı kişiyi azarlarsan bilgisine bilgi katar.
Slaa Spotteren, at den uerfarne maa blive forstandig; og irettesæt den forstandige, saa vil han vinde Kundskab.
26 Babasına saldıran, annesini kovan çocuk, Ailesinin utancı ve yüzkarasıdır.
Den, der overfalder Faderen og bortjager Moderen, er en Søn, som gør til Skamme og Vanære.
27 Oğlum, uyarılara kulağını tıkarsan, Bilgi kaynağı sözlerden saparsın.
Lad kun af, min Søn! med at høre paa Formaning, saa du farer vild fra Kundskabs Ord.
28 Niyeti bozuk tanık adaletle eğlenir, Kötülerin ağzı fesatla beslenir.
Et nedrigt Vidne spotter Retten, og de ugudeliges Mund sluger Uret.
29 Alaycılar için ceza, Akılsızların sırtı için kötek hazırdır.
Straffedomme ere beredte til Spottere og Slag til Daarers Ryg.
