Süleyman'In Özdeyişleri 14
1 Bilge kadın evini yapar, Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.
Mudra žena zida kuæu svoju, a luda svojim rukama raskopava.
2 Doğru yolda yürüyen, RAB'den korkar, Yoldan sapan, RAB'bi hor görür.
Ko hodi pravo, boji se Gospoda; a ko je opak na svojim putovima, prezire ga.
3 Ahmağın sözleri sırtına kötektir, Ama bilgenin dudakları kendisini korur.
U ustima je bezbožnikovijem prut oholosti, a mudre èuvaju usta njihova.
4 Öküz yoksa yemlik boş kalır, Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.
Gdje nema volova, èiste su jasle; a obilata je ljetina od sile volovske.
5 Güvenilir tanık yalan söylemez, Yalancı tanıksa yalan solur.
Istinit svjedok ne laže, a lažan svjedok govori laž.
6 Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz, Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.
Potsmjevaè traži mudrost, i ne nahodi je; a razumnomu je znanje lako naæi.
7 Akılsız kişiden uzak dur, Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.
Idi od èovjeka bezumna, jer neæeš èuti pametne rijeèi.
8 İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir, Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.
Mudrost je pametnoga da pazi na put svoj, a bezumlje je bezumnijeh prijevara.
9 Ahmaklar suç sunusuyla alay eder, Dürüstler ise iyi niyetlidir.
Bezumnima je šala grijeh, a meðu pravednima je dobra volja.
10 Yürek kendi acısını bilir, Sevinciniyse kimse paylaşmaz.
Srce svaèije zna jad duše svoje; i u veselje njegovo ne miješa se drugi.
11 Kötü kişinin evi yerle bir edilecek, Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.
Dom bezbožnièki raskopaæe se, a koliba pravednijeh cvjetaæe.
12 Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.
Neki se put èini èovjeku prav, a kraj mu je put k smrti.
13 Gülerken bile yürek sızlayabilir, Sevinç bitince acı yine görünebilir.
I od smijeha boli srce, i veselju kraj biva žalost.
14 Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.
Putova svojih nasitiæe se ko je izopaèena srca, ali ga se kloni èovjek dobar.
15 Saf kişi her söze inanır, İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.
Lud vjeruje svašta, a pametan pazi na svoje korake.
16 Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.
Mudar se boji i uklanja se od zla, a bezuman navire i slobodan je.
17 Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, Düzenbazdan herkes nefret eder.
Nagao èovjek èini bezumlje, a pakostan je èovjek mrzak.
18 Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.
Ludi našljeðuje bezumlje, a razboriti vjenèava se znanjem.
19 Alçaklar iyilerin önünde, Kötüler doğruların kapısında eğilirler.
Klanjaju se zli pred dobrima i bezbožni na vratima pravednoga.
20 Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur.
Ubogi je mrzak i prijatelju svom, a bogati imaju mnogo prijatelja.
21 Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene!
Ko prezire bližnjega svojega griješi; a ko je milostiv ubogima, blago njemu.
22 Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.
Koji smišljaju zlo, ne lutaju li? a milost i vjera biæe onima koji smišljaju dobro.
23 Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.
U svakom trudu ima dobitka, a govor usnama samo je siromaštvo.
24 Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır.
Mudrima je vijenac bogatstvo njihovo, a bezumlje bezumnijeh ostaje bezumlje.
25 Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır.
Istinit svjedok izbavlja duše, a lažan govori prijevaru.
26 RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.
U strahu je Gospodnjem jako pouzdanje, i sinovima je utoèište.
27 RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
Strah je Gospodnji izvor životu da se èovjek saèuva od prugala smrtnijeh.
28 Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.
U mnoštvu je naroda slava caru; a kad nestaje naroda, propast je vladaocu.
29 Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.
Ko je spor na gnjev, velika je razuma; a ko je nagao pokazuje ludost.
30 Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir.
Život je tijelu srce zdravo, a zavist je trulež u kostima.
31 Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir.
Ko èini krivo ubogome, sramoti stvoritelja njegova; a poštuje ga ko je milostiv siromahu.
32 Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.
Za zlo svoje povrgnuæe se bezbožnik, a pravednik nada se i na smrti.
33 Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.
Mudrost poèiva u srcu razumna èovjeka, a što je u bezumnima poznaje se.
34 Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.
Pravda podiže narod, a grijeh je sramota narodima.
35 Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.
Mio je caru razuman sluga, ali na sramotna gnjevi se.
