Süleyman'In Özdeyişleri 14
1 Bilge kadın evini yapar, Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.
Kvinders Visdom har bygget sit Hus; men Daarskaben bryder det ned med sine Hænder.
2 Doğru yolda yürüyen, RAB'den korkar, Yoldan sapan, RAB'bi hor görür.
Den, som vandrer i sin Oprigtighed, frygter Herren; men den, som gaar paa Krogveje, foragter ham.
3 Ahmağın sözleri sırtına kötektir, Ama bilgenin dudakları kendisini korur.
I Daarens Mund er Hovmods Ris; men de vises Læber skulle bevare dem selv.
4 Öküz yoksa yemlik boş kalır, Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.
Hvor ingen Øksne ere, der er Krybben ren; men megen Indtægt kommer ved Oksens Kraft.
5 Güvenilir tanık yalan söylemez, Yalancı tanıksa yalan solur.
Et trofast Vidne lyver ikke; men et falsk Vidne udblæser Løgne.
6 Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz, Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.
Spotteren søger Visdom, og han finder den ikke; men for den forstandige er Kundskab let.
7 Akılsız kişiden uzak dur, Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.
Gak bort fra en Mand, som er en Daare; thi du vil ikke have fundet Kundskab paa hans Læber.
8 İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir, Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.
Den kloges Visdom er, at han forstaar sig paa sin Vej; men Daarers Taabelighed er, at de blive bedragne.
9 Ahmaklar suç sunusuyla alay eder, Dürüstler ise iyi niyetlidir.
Daarerne spottes af deres eget Skyldoffer; men med de oprigtige er Velbehageligheden.
10 Yürek kendi acısını bilir, Sevinciniyse kimse paylaşmaz.
Hjertet kender sin Sjæls Bitterhed, og en fremmed skal ikke blande sig i dets Glæde.
11 Kötü kişinin evi yerle bir edilecek, Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.
De ugudeliges Hus skal ødelægges; men de retsindiges Telt skal blomstre.
12 Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.
Der er en Vej, som kan synes en Mand ret; men til sidst bliver den Vej til Døden.
13 Gülerken bile yürek sızlayabilir, Sevinç bitince acı yine görünebilir.
Selv under Latteren føler Hjertet Smerte, og til sidst bliver Glæden Bedrøvelse.
14 Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.
Den, hvis Hjerte er afveget, skal mættes ved sine Veje, men den gode Mand ved det, han har i Eje.
15 Saf kişi her söze inanır, İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.
Den uerfarne tror alting, men den kloge agter paa sin Gang.
16 Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.
Den vise frygter og viger fra ondt; men en Daare er overmodig, og tryg.
17 Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, Düzenbazdan herkes nefret eder.
Den, som er hastig til Vrede, gør Daarlighed, og den underfundige Mand hades.
18 Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.
De uvidende arve Daarlighed; men de kloge favne Kundskab.
19 Alçaklar iyilerin önünde, Kötüler doğruların kapısında eğilirler.
De onde maa bøje sig for de godes Ansigt og de ugudelige for den retfærdiges Porte.
20 Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur.
Selv for sin Ven er den fattige forhadt; men mange ere de, som elske den rige.
21 Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene!
Hvo som foragter sin Næste, synder; men den, som forbarmer sig over de elendige, er lyksalig.
22 Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.
Fare ikke de vild, som optænke ondt? men de, som optænke godt, finde Miskundhed og Troskab.
23 Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.
I alt besværligt Arbejde er der Fordel; men hvor det bliver ved Læbers Ord, fører det kun til Mangel.
24 Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır.
De vises Rigdom er deres Krone; men Daarers Taabelighed bliver Taabelighed.
25 Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır.
Et sanddru Vidne redder Sjæle, men den, som udblæser Løgn, er svigefuld.
26 RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.
I Herrens Frygt har en et stærkt Værn, og for hans Børn skal der være en Tilflugt.
27 RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
Herrens Frygt er Livets Kilde, saa at man viger fra Dødens Snarer.
28 Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.
At have meget Folk er en Konges Ære; men hvor Folket er borte, er det en Fyrstes Fordærvelse.
29 Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.
Den langmodige har megen Forstand; men den, som er hastig i Sindet, forraader Daarskab.
30 Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir.
Et blidt Hjerte er Liv for Legemet; men Hidsighed er Raaddenhed for Benene,
31 Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir.
Hvo som fortrykker den ringe, forhaaner hans Skaber; men hvo som forbarmer sig over den fattige, ærer ham.
32 Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.
Den ugudelige styrtes for sin Ondskab; men den retfærdige har Fortrøstning i sin Død.
33 Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.
I den forstandiges Hjerte hviler Visdommen; men i Daarers Indre giver den sig til Kende.
34 Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.
Retfærdighed ophøjer et Folk; men Synden er Folkenes Skændsel
35 Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.
Kongens Velbehag er til en klog Tjener, men hans Vrede er over den, som gør Skam.
