< Süleyman'In Özdeyişleri 13 >

1 Bilge kişi terbiye edilmeyi sever, Alaycı kişi azarlansa da aldırmaz.
Mudar sin sluša nastavu oca svojega; a potsmjevaè ne sluša ukora.
2 İyi insan ağzından çıkan sözler için ödüllendirilir, Ama hainlerin soluduğu zorbalıktır.
Od ploda usta svojih svaki æe jesti dobro, a duša nevaljalijeh ljudi nasilje.
3 Dilini tutan canını korur, Ama boşboğazın sonu yıkımdır.
Ko èuva usta svoja, èuva svoju dušu; ko razvaljuje usne, propada.
4 Tembel canının çektiğini elde edemez, Çalışkanın istekleriyse tümüyle yerine gelir.
Željna je duša ljenivèeva, ali nema ništa; a duša vrijednijeh ljudi obogatiæe se.
5 Doğru kişi yalandan nefret eder, Kötünün sözleriyse iğrençtir, yüzkarasıdır.
Na lažnu rijeè mrzi pravednik; a bezbožnik se mrazi i sramoti.
6 Doğruluk dürüst yaşayanı korur, Kötülük günahkârı yıkar.
Pravda èuva onoga koji hodi bezazleno; a bezbožnost obara grješnika.
7 Kimi hiçbir şeyi yokken kendini zengin gösterir, Kimi serveti çokken kendini yoksul gösterir.
Ima ko se gradi bogat a nema ništa, i ko se gradi siromah a ima veliko blago.
8 Kişinin serveti gün gelir canına fidye olur, Oysa yoksul kişi tehdide aldırmaz.
Otkup je za život èovjeku bogatstvo njegovo, a siromah ne sluša prijetnje.
9 Doğruların ışığı parlak yanar, Kötülerin çırası söner.
Vidjelo pravednièko svijetli se, a žižak bezbožnièki ugasiæe se.
10 Kibirden ancak kavga çıkar, Öğüt dinleyense bilgedir.
Od oholosti biva samo svaða, a koji primaju svjet, u njih je mudrost.
11 Havadan kazanılan para yok olur, Azar azar biriktirenin serveti çok olur.
Blago koje se taštinom teèe umaljava se, a ko sabira rukom, umnožava.
12 Ertelenen umut hayal kırıklığına uğratır, Yerine gelen dilekse yaşam verir.
Dugo nadanje mori srce, i želja je ispunjena drvo životno.
13 Uyarılara kulak asmayan bedelini öder, Buyruklara saygılı olansa ödülünü alır.
Ko prezire rijeè sam sebi udi; a ko se boji zapovijesti, platiæe mu se.
14 Bilgelerin öğrettikleri yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
Nauka je mudroga izvor životni da se saèuva prugala smrtnijeh.
15 Sağduyulu davranış saygınlık kazandırır, Hainlerin yoluysa yıkıma götürür.
Dobar razum daje ljubav, a put je bezakonièki hrapav.
16 İhtiyatlı kişi işini bilerek yapar, Akılsız kişiyse ahmaklığını sergiler.
Svaki pametan èovjek radi s razumom, a bezuman raznosi bezumlje.
17 Kötü ulak belaya düşer, Güvenilir elçiyse şifa getirir.
Glasnik bezbožan pada u zlo, a vjeran je poslanik lijek.
18 Terbiye edilmeye yanaşmayanı Yokluk ve utanç bekliyor, Ama azara kulak veren onurlandırılır.
Siromaštvo i sramota doæi æe na onoga koji odbacuje nastavu; a ko èuva karanje, proslaviæe se.
19 Yerine getirilen dilek mutluluk verir. Akılsız kötülükten uzak kalamaz.
Ispunjena je želja slast duši, a bezumnima je mrsko otstupiti oda zla.
20 Bilgelerle oturup kalkan bilge olur, Akılsızlarla dost olansa zarar görür.
Ko hodi s mudrima postaje mudar, a ko se druži s bezumnicima postaje gori.
21 Günahkârın peşini felaket bırakmaz, Doğruların ödülüyse gönençtir.
Grješnike goni zlo, a pravednicima se vraæa dobro.
22 İyi kişi torunlarına miras bırakır, Günahkârın servetiyse doğru kişiye kalır.
Dobar èovjek ostavlja našljedstvo sinovima sinova svojih, a grješnikovo imanje èuva se pravedniku.
23 Yoksulun tarlası bol ürün verebilir, Ama haksızlık bunu alıp götürür.
Izobila hrane ima na njivi siromaškoj, a ima ko propada sa zle uprave.
24 Oğlundan değneği esirgeyen, onu sevmiyor demektir. Seven baba özenle terbiye eder.
Ko žali prut, mrzi na sina svojega; a ko ga ljubi, kara ga za vremena.
25 Doğru kişinin yeterince yiyeceği vardır, Kötünün karnıysa aç kalır.
Pravednik jede, i sita mu je duša; a trbuh bezbožnicima nema dosta.

< Süleyman'In Özdeyişleri 13 >