Markos 8
1 O günlerde yine büyük bir kalabalık toplanmıştı. Yiyecek bir şeyleri olmadığı için İsa öğrencilerini yanına çağırıp, “Halka acıyorum” dedi. “Üç gündür yanımdalar, yiyecek hiçbir şeyleri yok.
Il arriva encore une fois, vers cette époque, que la foule étant très nombreuse et n'ayant pas de quoi manger, Jésus appela les disciples et leur dit:
«J'ai compassion de cette multitude; voici déjà trois jours qu'ils ne me quittent pas et ils n'ont pas de quoi manger.
3 Onları aç aç evlerine gönderirsem, yolda bayılırlar. Hem bazıları uzak yoldan geliyor.”
Si je les renvoie chez eux à jeun, ils tomberont en défaillance sur la route; quelques-uns d'entre eux sont venus de loin.»
4 Öğrencileri buna karşılık, “Böyle ıssız bir yerde bu kadar kişiyi doyuracak ekmeği insan nereden bulabilir?” dediler.
Ses disciples lui répondirent: «Où pourrait-on, au milieu de ce désert, trouver des pains pour les rassasier?» —
5 İsa, “Kaç ekmeğiniz var?” diye sordu. “Yedi tane” dediler.
«Combien de pains avez-vous?» leur demanda Jésus. — «Sept», dirent-ils.
6 Bunun üzerine İsa, halka yere oturmalarını buyurdu. Sonra yedi ekmeği aldı, şükredip bunları böldü, dağıtmaları için öğrencilerine verdi. Onlar da halka dağıttılar.
Il donna ordre à la foule de s'asseoir par terre. Prenant ensuite les sept pains et rendant grâces, il les rompit et les donna à ses disciples pour qu'ils en fissent la distribution; et ils les distribuèrent à la multitude.
7 Birkaç küçük balıkları da vardı. İsa şükredip bunları da dağıtmalarını söyledi.
Ils avaient encore quelques poissons. Jésus les bénit aussi et les fit distribuer.
8 Herkes yiyip doydu. Artakalan parçalardan yedi küfe dolusu topladılar.
Tous mangèrent et furent rassasiés. Des morceaux qui restèrent on emporta sept corbeilles;
9 Orada yaklaşık dört bin kişi vardı. İsa onları evlerine gönderdikten sonra öğrencileriyle birlikte hemen tekneye binip Dalmanuta bölgesine geçti.
or ils étaient quatre mille environ. Ensuite Jésus les congédia.
Immédiatement après, il monta dans la barque avec ses disciples il et se rendit dans le pays de Dalmanutha,
11 Ferisiler gelip İsa'yla tartışmaya başladılar. O'nu denemek amacıyla gökten bir belirti göstermesini istediler.
où survinrent les Pharisiens qui se mirent à discuter avec lui, lui demandant un signe venant du ciel; c'était pour le mettre à l'épreuve.
12 İsa içten bir ah çekerek, “Bu kuşak neden bir belirti istiyor?” dedi. “Size doğrusunu söyleyeyim, bu kuşağa hiçbir belirti gösterilmeyecek.”
Quant à lui, il dit en soupirant du plus profond de son coeur: «Pourquoi cette race-là demande-t-elle un signe? Je vous le dis en vérité, à cette race-là il ne sera point donné de signe!»
13 Sonra onları orada bırakıp yine tekneye bindi ve karşı yakaya yöneldi.
Il les laissa, remonta, dans la barque et passa sur l'autre rive.
14 Öğrenciler ekmek almayı unutmuşlardı. Teknede, yanlarında yalnız bir ekmek vardı.
Or ils oublièrent de prendre des pains; ils n'en avaient qu'un seul avec eux dans la barque;
15 İsa onlara şu uyarıda bulundu: “Dikkatli olun, Ferisiler'in mayasından ve Hirodes'in mayasından sakının!”
et comme Jésus leur adressait cette recommandation: «Faites bien attention, prenez bien garde au levain des Pharisiens et à celui d'Hérode», —
16 Onlar ise kendi aralarında, “Ekmeğimiz olmadığı için böyle diyor” şeklinde tartıştılar.
ils se communiquèrent leurs pensées: «C'est parce que nous n'avons pas de pains!»
17 Bunun farkında olan İsa, “Ekmeğiniz yok diye niçin tartışıyorsunuz?” dedi. “Hâlâ akıl erdiremiyor, anlamıyor musunuz? Zihniniz köreldi mi?
Jésus, le sachant, leur dit: «Comment pouvez-vous penser aux pains que vous n'avez pas? N'avez-vous donc encore ni compréhension, ni intelligence? Votre coeur est-il toujours aveuglés?
18 Gözleriniz olduğu halde görmüyor musunuz? Kulaklarınız olduğu halde işitmiyor musunuz? Hatırlamıyor musunuz, beş ekmeği beş bin kişiye bölüştürdüğümde kaç sepet dolusu yemek fazlası topladınız?” “On iki” dediler.
Vous avez des yeux, vous ne voyez pas! Vous avez des oreilles, vous n'entendez pas! Vous n'avez pas de mémoire!
Quand j'ai rompu les cinq pains pour les cinq mille hommes, combien de paniers pleins de morceaux avez-vous emportés?» — «Douze», répondirent-ils. —
20 “Yedi ekmeği dört bin kişiye bölüştürdüğümde kaç küfe dolusu yemek fazlası topladınız?” “Yedi” dediler.
«Et quand j'ai rompu les sept pains pour les quatre mille hommes, combien de corbeilles avez-vous remplies de morceaux et avez-vous emportées?» — «Sept», répondirent-ils. —
21 İsa onlara, “Hâlâ anlamıyor musunuz?” dedi.
Il reprit: «Est-ce que vous ne comprenez pas encore?»
22 İsa ile öğrencileri Beytsayda'ya geldiler. Orada bazı kişiler İsa'ya kör bir adam getirip ona dokunması için yalvardılar.
Ils arrivèrent à Bethsaïda; on lui amena un aveugle et on le pria de le toucher.
23 İsa körün elinden tutarak onu köyün dışına çıkardı. Gözlerine tükürüp ellerini üzerine koydu ve, “Bir şey görüyor musun?” diye sordu.
Prenant cet homme par la main, il le conduisit hors du village. Puis il lui mit de la salive sur les yeux, posa les mains sur lui et lui demanda s'il commençait à voir.
24 Adam başını kaldırıp, “İnsanlar görüyorum” dedi, “Ağaçlara benziyorlar, ama yürüyorlar.”
Celui-ci regarda et répondit: «J'aperçois des hommes, parce que je vois comme des arbres qui marchent.»
25 Sonra İsa ellerini yeniden adamın gözleri üzerine koydu. Adam gözlerini açtı, baktı; iyileşmiş ve her şeyi açık seçik görmeye başlamıştı.
Alors Jésus posa encore une fois ses mains sur les yeux de l'aveugle, qui regarda: il était guéri; il apercevait distinctement toutes choses.
26 İsa, “Köye bile girme!” diyerek onu evine gönderdi.
Jésus le renvoya dans sa maison en lui disant: «Ne rentre pas dans le village.»
27 İsa, öğrencileriyle birlikte Filipus Sezariyesi'ne bağlı köylere gitti. Yolda öğrencilerine, “Halk benim kim olduğumu söylüyor?” diye sordu.
Jésus s'en alla, accompagné de ses disciples, vers les villages voisins de Césarée de Philippe. Durant la route, il interrogea ses disciples; il leur dit: «Qui dit-on que je suis?»
28 Öğrencileri O'na şu karşılığı verdiler: “Vaftizci Yahya diyorlar. Ama kimi İlyas, kimi de peygamberlerden biri olduğunu söylüyor.”
Ils lui répondirent: «Les uns, que tu es Jean Baptiste; les autres, Élie; d'autres encore, l'un des prophètes.»
29 O da onlara, “Siz ne dersiniz, sizce ben kimim?” diye sordu. Petrus, “Sen Mesih'sin” yanıtını verdi.
«Mais vous, reprit-il, qui dites-vous que je suis?» Pierre répondit par ces mots: «Tu es le Christ.»
30 Bunun üzerine İsa bu konuda kimseye bir şey söylememeleri için onları uyardı.
Il leur défendit expressément de parler de lui à qui que ce soit.
31 İsa, İnsanoğlu'nun çok acı çekmesi, ileri gelenler, başkâhinler ve din bilginlerince reddedilmesi, öldürülmesi ve üç gün sonra dirilmesi gerektiğini onlara anlatmaya başladı.
Puis il commença à leur apprendre qu'il lui fallait, lui, le Fils de l'homme: — beaucoup souffrir; — être rejeté par les Anciens, les chefs des prêtres et les Scribes; — être mis à mort; — ressusciter au bout de trois jours.
32 Bunları açıkça söylüyordu. Bunun üzerine Petrus O'nu bir kenara çekip azarlamaya başladı.
Il exposait tout cela très clairement. Le tirant alors à l'écart, Pierre se mit à le reprendre.
33 İsa dönüp öteki öğrencilerine baktı; Petrus'u azarlayarak, “Çekil önümden, Şeytan!” dedi. “Düşüncelerin Tanrı'ya değil, insana özgüdür.”
Mais lui, se retournant et regardant ses disciples, reprit sévèrement Pierre, lui disant: «Va-t'en! Arrière de moi, Satan! parce que tes pensées ne sont pas de Dieu, mais des hommes.»
34 Öğrencileriyle birlikte halkı da yanına çağırıp şöyle konuştu: “Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin, çarmıhını yüklenip beni izlesin.
Ayant appelé à lui la foule, ainsi que ses disciples, il leur dit: «Si quelqu'un veut venir derrière moi et me suivre, qu'il renonce à lui-même, qu'il porte sa croix et qu'il me suive.
35 Canını kurtarmak isteyen onu yitirecek, canını benim ve Müjde'nin uğruna yitiren ise onu kurtaracaktır.
Celui qui voudra sauver sa vie, la perdra; et il sauvera sa vie, celui qui l'aura perdue à cause de moi et de l'Évangile.
36 İnsan bütün dünyayı kazanıp da canından olursa, bunun kendisine ne yararı olur?
A quoi servira-t-il à un homme de gagner le monde entier s'il perd sa vie?
37 İnsan kendi canına karşılık ne verebilir?
Qu'est-ce qu'il donnera en échange de sa vie?
38 Bu vefasız ve günahkâr kuşağın ortasında, kim benden ve benim sözlerimden utanırsa, İnsanoğlu da, Babası'nın görkemi içinde kutsal meleklerle birlikte geldiğinde o kişiden utanacaktır.”
De celui qui, au sein de cette génération adultère et pécheresse, aura eu honte de moi et de mes paroles, le Fils de l'homme aura honte à son tour, quand il viendra dans la gloire de son Père avec les saints anges!»
