Ağitlar 5
1 Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.
Remember, O Lord, what has happened to us: behold, and look on our reproach.
2 Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.
Our inheritance has been turned away to aliens, our houses to strangers:
3 Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.
we are become orphans, we have no father, our mothers are as widows.
4 Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.
We have drunk our water for money; our wood is sold to us [for a burden] on our neck:
5 Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.
we have been persecuted, we have laboured, we have had no rest.
6 Ekmek için Mısır'a, Asur'a el açtık.
Egypt gave the hand [to us], Assur to their own satisfaction.
7 Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.
Our fathers sinned, [and] are not: we have borne their iniquities.
8 Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.
Servants have ruled over us: there is none to ransom [us] out of their hand.
9 Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.
We shall bring in our bread with [danger of] our lives, because of the sword of the wilderness.
10 Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.
Our skin is blackened like an oven; they are convulsed, because of the storms of famine.
11 Siyon'da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.
They humbled the women in Sion, the virgins in the cities of Juda.
12 Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.
Princes were hanged up by their hands: the elders were not honoured.
13 Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.
The chosen men lifted up [the voice in] weeping, and the youths fainted under the wood.
14 Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.
And the elders ceased from the gate, the chosen men ceased from their music.
15 Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.
The joy of our heart has ceased; our dance is turned into mourning.
16 Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.
The crown has fallen [from] our head: yes, woe to us! for we have sinned.
17 Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.
For this has grief come; our heart is sorrowful: for this our eyes are darkened.
18 Viran olan Siyon Dağı'nın üstünde Çakallar geziyor!
Over the mountain of Sion, because it is made desolate, foxes have walked therein.
19 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.
But you, O Lord, shall dwell for ever; your throne [shall endure] to generation and generation.
20 Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?
Therefore will you utterly forget us, and abandon us a long time?
21 Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.
Turn us, O Lord, to you, and we shall be turned; and renew our days as before.
22 Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.
For you have indeed rejected us; you have been very angry against us.
