Ağitlar 5
1 Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.
Herre! kom i Hu, hvad der er sket os; sku ned og se vor Forhaanelse!
2 Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.
Vor Arv er gaaet over til fremmede, vore Huse til Udlændinge.
3 Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.
Vi ere blevne faderløse, uden Fader, vore Mødre ere som Enker.
4 Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.
Vandet, vi drikke, købe vi for Penge; vort Brænde kommer til os for Betaling.
5 Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.
Man er os paa Halsen, vi forfølges; vi blive trætte og faa ikke Hvile.
6 Ekmek için Mısır'a, Asur'a el açtık.
Vi have rakt Haanden imod Ægypten, imod Assyrien for at mættes af Brød.
7 Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.
Vore Fædre have syndet, de ere ikke mere, og vi bære deres Misgerninger.
8 Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.
Trælle herske over os; der er ingen, som frier af deres Haand.
9 Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.
Vi hente vort Brød med Fare for vort Liv, formedelst Sværdet i Ørken.
10 Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.
Vor Hud er forbrændt som en Ovn, af Hungerens Glød.
11 Siyon'da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.
De krænke Kvinderne i Zion, Jomfruerne i Judas Stæder.
12 Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.
Fyrster ere hængte af deres Haand, Oldingers Person bliver ikke æret.
13 Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.
Unge Karle maatte tage fat paa Kværnen, og Drenge segnede under Byrden af Ved.
14 Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.
De Ældste have hørt op med at sidde i Porten, de unge Karle med deres Strengeleg.
15 Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.
Vort Hjertes Glæde er hørt op, vor Dans er vendt om til Sorrig.
16 Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.
Vort Hoveds Krone er affalden; o ve os! thi vi have syndet.
17 Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.
Derfor er vort Hjerte sygt, derfor ere vore Øjne formørkede:
18 Viran olan Siyon Dağı'nın üstünde Çakallar geziyor!
For Zions Bjergs Skyld, som er øde, Ræve løbe derpaa.
19 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.
Du, Herre! du bliver evindelig, din Trone fra Slægt til Slægt.
20 Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?
Hvorfor vil du glemme os evindelig? forlade os saa lang en Tid?
21 Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.
Herre! før os tilbage til dig, saa ville vi vende tilbage, forny vore Dage som i fordums Tid!
22 Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.
Thi mon du aldeles har forkastet os? mon du er saa saare vred paa os?
