Ağitlar 3
1 RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
Ja sam èovjek koji vidjeh muku od pruta gnjeva njegova.
2 Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
Odvede me i opravi me u tamu a ne na vidjelo.
3 Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
Samo se na me obraæa, obraæa ruku svoju po vas dan.
4 Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
Uèini, te mi ostarje tijelo i koža, potr kosti moje.
5 Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.
Zazida me, i optoèi me žuèju i mukom.
6 Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.
Posadi me u tamu kao umrle odavna.
7 Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.
Ogradi me da ne izaðem, i metnu na me teške okove.
8 Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.
Kad vièem i vapijem, odbija molitvu moju.
9 Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.
Zagradi putove moje tesanijem kamenom, i prevrati staze moje.
10 Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.
Posta mi kao medvjed u zasjedi, kao lav u potaji.
11 Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.
Pomete putove moje, i razdrije me, i uništi me.
12 Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.
Nateže luk svoj, i metnu me strijeli za biljegu.
13 Oklarını böbreklerime sapladı.
Ustrijeli me u bubrege strijelama iz tula svojega.
14 Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
Postah potsmijeh svemu narodu svojemu i pjesma njihova po vas dan.
15 Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
Nasiti me gorèinom, opoji me pelenom.
16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.
Polomi mi zube kamenjem, uvali me u pepeo.
17 Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.
Udaljio si dušu moju od mira, zaboravih dobro.
18 Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”
I rekoh: propade sila moja i nadanje moje od Gospoda.
19 Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!
Opomeni se muke moje i jada mojega, pelena i žuèi.
20 Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.
Duša se moja opominje bez prestanka, i poništila se u meni.
21 Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
Ali ovo napominjem srcu svojemu, te se nadam:
22 RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;
Milost je Gospodnja što ne izgibosmo sasvijem, jer milosrða njegova nije nestalo.
23 Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.
Ponavlja se svako jutro; velika je vjera tvoja.
24 “Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”
Gospod je dio moj, govori duša moja; zato æu se u njega uzdati.
25 RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.
Dobar je Gospod onima koji ga èekaju, duši, koja ga traži.
26 RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
Dobro je mirno èekati spasenje Gospodnje.
27 İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
Dobro je èovjeku nositi jaram za mladosti svoje.
28 RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;
Sam æe sjedjeti i muèati, jer Bog metnu breme na nj.
29 Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
Metnuæe usta svoja u prah, eda bi bilo nadanja.
30 Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;
Podmetnuæe obraz svoj onome koji ga bije, biæe sit sramote.
31 Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
Jer Gospod ne odbacuje za svagda.
32 Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
Jer ako i ucvijeli, opet æe se i smilovati radi mnoštva milosti svoje.
33 Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.
Jer ne muèi iz srca svojega ni cvijeli sinova èovjeèjih.
34 Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
Kad gaze nogama sve sužnje na zemlji,
35 Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
Kad izvræu pravicu èovjeku pred višnjim,
36 Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.
Kad èine krivo èovjeku u parnici njegovoj, ne vidi li Gospod?
37 Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
Ko je rekao što i zbilo se, a Gospod da nije zapovjedio?
38 İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
Ne dolaze li i zla i dobra iz usta višnjega?
39 İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?
Zašto se tuži èovjek živ, èovjek na kar za grijehe svoje?
40 Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.
Pretražimo i razgledajmo pute svoje, i povratimo se ka Gospodu.
41 Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:
Podignimo srce svoje i ruke k Bogu na nebesima.
42 “Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.
Zgriješismo i nepokorni bismo; ti ne praštaš.
43 Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.
Obastro si se gnjevom, i goniš nas, ubijaš i ne žališ.
44 Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.
Obastro si se oblakom da ne prodre molitva.
45 Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
Naèinio si od nas smetlište i odmet usred tijeh naroda.
46 Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
Razvaljuju usta svoja na nas svi neprijatelji naši.
47 Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”
Strah i jama zadesi nas, pustošenje i zatiranje.
48 Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
Potoci teku iz oèiju mojih radi pogibli kæeri naroda mojega.
49 Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
Oèi moje liju suze bez prestanka, jer nema odmora,
50 RAB göklerden bakıp görünceye dek.
Dokle Gospod ne pogleda i ne vidi s neba.
51 Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.
Oko moje muèi mi dušu radi svijeh kæeri grada mojega.
52 Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
Tjeraju me jednako kao pticu neprijatelji moji ni za što.
53 Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.
Svališe u jamu život moj i nabacaše kamenje na me.
54 Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.
Doðe mi voda svrh glave; rekoh: pogiboh!
55 Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
Prizivah ime tvoje, Gospode, iz jame najdublje.
56 Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.
Ti èu glas moj; ne zatiskuj uha svojega od uzdisanja mojega, od vike moje.
57 Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.
Pristupao si kad te prizivah, i govorio si: ne boj se.
58 Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.
Raspravljao si, Gospode, parbu duše moje, i izbavljao si život moj.
59 Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.
Vidiš, Gospode, nepravdu koja mi se èini; raspravi parbu moju.
60 Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
Vidiš svu osvetu njihovu, sve što mi misle.
61 Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.
Èuješ rug njihov, Gospode, sve što mi misle,
Što govore oni koji ustaju na me i što namišljaju protiv mene po vas dan.
63 Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.
Vidi, kad sjedaju i kad ustaju, ja sam im pjesma.
64 Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
Plati im, Gospode, po djelima ruku njihovijeh.
65 İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
Podaj im uporno srce, prokletstvo svoje.
66 Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
Goni ih gnjevom, i istrijebi ih ispod nebesa Gospodnjih.
