Ağitlar 3
1 RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
Eu sou aquelle homem que viu a afflicção pela vara do seu furor.
2 Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
A mim me guiou e levou ás trevas e não á luz.
3 Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
Devéras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
4 Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
Fez envelhecer a minha carne e a minha pelle, quebrantou os meus ossos.
5 Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.
Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
6 Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.
Assentou-me em logares tenebrosos, como os que estavam mortos ha muito.
7 Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.
Cercou-me de sebe, e não posso sair: aggravou os meus grilhões.
8 Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.
Ainda quando clamo e grito, elle exclue a minha oração.
9 Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.
Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
10 Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.
Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
11 Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.
Desviou os meus caminhos, e fez-me em pedaços; deixou-me assolado.
12 Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.
Armou o seu arco, e me poz como alvo á frecha.
13 Oklarını böbreklerime sapladı.
Faz entrar nos meus rins as frechas da sua aljava.
14 Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
Fui feito um objecto de escarneo a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
15 Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absintho.
16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.
Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
17 Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.
E affastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
18 Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”
Então disse eu: Já pereceu a minha força, como tambem a minha esperança no Senhor.
19 Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!
Lembra-te da minha afflicção e do meu pranto, do absintho e do fel.
20 Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.
Minha alma certamente d'isto se lembra, e se abate em mim.
21 Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
D'isto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
22 RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;
As misericordias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericordias não teem fim.
23 Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.
Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
24 “Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”
A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei n'elle.
25 RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.
Bom é o Senhor para os que se ateem a elle, para a alma que o busca.
26 RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
Bom é esperar, e aguardar em silencio a salvação do Senhor.
27 İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
28 RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;
Assentar-se-ha solitario, e ficará em silencio; porquanto Deus o poz sobre elle.
29 Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
Ponha a sua bocca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
30 Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;
Dê a sua face ao que o fere; farte-se de affronta.
31 Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
32 Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
Antes, se entristeceu a alguem, compadecer-se-ha d'elle, segundo a grandeza das suas misericordias.
33 Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.
Porque não afflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
34 Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
Para atropellar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
35 Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
Para perverter o direito do homem perante a face do Altissimo.
36 Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.
Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
37 Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
Quem é aquelle que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
38 İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
Porventura da bocca do Altissimo não sae o mal e o bem?
39 İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?
De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus peccados.
40 Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.
Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemol-os, e voltemos para o Senhor.
41 Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:
Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
42 “Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.
Nós prevaricámos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
43 Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.
Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
44 Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.
Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
45 Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
Por cisco e rejeitamento nos pozeste no meio dos povos.
46 Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua bocca.
47 Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”
Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
48 Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
Correntes de aguas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
49 Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
O meu olho manou, e não cessa, porquanto não ha descanço,
50 RAB göklerden bakıp görünceye dek.
Até que attente e veja o Senhor desde os céus.
51 Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.
O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
52 Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
53 Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.
Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
54 Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.
Derramaram-se as aguas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
55 Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
56 Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.
Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
57 Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.
Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
58 Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.
Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
59 Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.
Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
60 Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
61 Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.
Ouviste o seu opprobrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
63 Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.
Observa-os a elles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
64 Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
65 İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre elles.
66 Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
Na tua ira persegue-os, e desfal-os de debaixo dos céus do Senhor.
