Eyüp 9
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Felelt Jób és mondta:
2 “Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı'nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?
Valóban tudom, hogy így van; miképpen is igazulhat Istennel szemben a halandó?
3 Biri O'nunla tartışmak istese, Binde bir bile O'na yanıt veremez.
Ha kíván pörölni vele, nem felel neki egyre sem ezer közül.
4 O'nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O'na direndi de ayakta kaldı?
Szívre bölcs, erőre hatalmas! Ki keményítette meg magát ellene és sértetlen maradt?
5 O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.
A ki hegyeket mozdít el, s nem is tudják, a melyeket felforgatott haragjában;
6 Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.
a ki megreszketteti a földet a helyéről, hogy oszlopai megrendülnek;
7 Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.
a ki szól a napnak s nem ragyog fel, s a csillagokra pecsétet tesz;
8 O'dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.
kiterjeszti az eget egymagában s lépdel a tenger magaslatain;
9 Büyük Ayı'yı, Oryon'u, Ülker'i, Güney takımyıldızlarını yaratan O'dur.
teremti a gönczölszekerét, az óriont s a fiastyúkot meg a Délnek kamaráit;
10 Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.
a ki nagyokat tesz kikutathatatlanúl, csodásokat, úgy hogy számuk sincsen:
11 İşte, yanımdan geçer, O'nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.
lám, elvonul mellettem s nem látom, elhalad s nem veszem észre;
12 Evet, O avını kaparsa, kim O'nu durdurabilir? Kim O'na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?
ha kit elragad, ki utasítaná vissza, ki szólna hozzá mit mívelsz?
13 Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav'ın yardımcıları bile O'nun ayağına kapanır.
Isten nem fordítja el haragját, alatta legörnyedtek Ráháb segítői;
14 “Nerde kaldı ki, ben O'na yanıt vereyim, O'nunla tartışmak için söz bulayım?
hát még hogy felelnék én neki, választanám szavaimat vele szemben!
15 Haklı olsam da O'na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.
A ki, ha igazam volna, nem felelnék, az én bírámhoz könyörögnék.
16 O'nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.
Ha szólítanám s felelne nekem, nem hinném, hogy figyel szavamra.
17 O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.
A ki viharban rám rohan, hogy sebeimet sokasítsa ok nélkül.
18 Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.
Nem enged lélegzetet vennem, hanem jóllakat keserűségekkel.
19 Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O'nu mahkemeye çağırabilir?
Ha erőn fordul meg: íme a hatalmas, és ha ítéleten: ki idéz meg engem?
20 Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.
Ha igazam volna, szájam ítélne el engem; gáncstalan vagyok, fonákká tesz engem.
21 “Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.
Gáncstalan vagyok, nem ismerem lelkemet, megvetem életemet!
22 Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’
Egyre megy; azért azt mondom: Gáncstalant és gonoszt semmisít ő meg.
23 Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.
Ha hirtelen öl az ostor, az ártatlanok elcsüggedésén gúnyolódik.
24 Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O'dur. O değilse, kimdir?
Az ország gonoszok kezébe adatott; bíráinak arczát eltakarja, ha ő nem, ugyan kicsoda?
25 “Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.
Napjaim pedig gyorsabbak voltak a futárnál, eliramodtak, nem láttak jót.
26 Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.
Tovavonultak akár gyékényhajók, mint sas lecsap az étkére.
27 ‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,
Ha azt mondtam, hadd felejtem el panaszomat, hagyom abba bánatos arczomat s hadd derülök fel:
28 Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.
megfélemedtem mind a fájdalmaimtól, tudtam, hogy nem fogsz engem ártatlannak mondani.
29 Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?
Nekem bűnösnek kell lennem – minek fáradozzam hát hiába?
30 Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,
Ha megmosakodnám hóvízben s lúggal tisztítanám kezeimet:
31 Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.
akkor a verembe mártanál engem, hogy megutálnának ruháim.
32 O benim gibi bir insan değil ki, O'na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.
Mert nem ember ő mint én, bogy felelhetnék neki, hogy együtt mehetnénk be ítéletre.
33 Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!
Nem létezik, ki közöttünk dönt, ki rá tenné kezét mindkettőnkre.
34 Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.
Távolítsa el rólam vesszejét, s rettentése ne ijesszen engem:
35 O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.
majd beszélnék s nem félnék tőle, mert nem olyan vagyok én magamban.
