Eyüp 9
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
And Job answered and said,
2 “Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı'nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?
Of a truth I know it is so; but how can man be just with God?
3 Biri O'nunla tartışmak istese, Binde bir bile O'na yanıt veremez.
If he shall choose to strive with him, he cannot answer him one thing of a thousand.
4 O'nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O'na direndi de ayakta kaldı?
He is wise in heart and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and had peace?
5 O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.
Who removeth mountains, and they know it not, when he overturneth them in his anger;
6 Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.
Who shaketh the earth out of its place, and the pillars thereof tremble;
7 Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.
Who commandeth the sun, and it riseth not, and he sealeth up the stars;
8 O'dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.
Who alone spreadeth out the heavens, and treadeth upon the high waves of the sea;
9 Büyük Ayı'yı, Oryon'u, Ülker'i, Güney takımyıldızlarını yaratan O'dur.
Who maketh the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers of the south;
10 Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.
Who doeth great things past finding out, and wonders without number.
11 İşte, yanımdan geçer, O'nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.
Lo, he goeth by me, and I see [him] not; and he passeth along, and I perceive him not.
12 Evet, O avını kaparsa, kim O'nu durdurabilir? Kim O'na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?
Behold, he taketh away: who will hinder him? Who will say unto him, What doest thou?
13 Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav'ın yardımcıları bile O'nun ayağına kapanır.
God withdraweth not his anger; the proud helpers stoop under him:
14 “Nerde kaldı ki, ben O'na yanıt vereyim, O'nunla tartışmak için söz bulayım?
How much less shall I answer him, choose out my words [to strive] with him?
15 Haklı olsam da O'na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.
Whom, though I were righteous, [yet] would I not answer; I would make supplication to my judge.
16 O'nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.
If I had called, and he had answered me, I would not believe that he hearkened to my voice, —
17 O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.
He, who crusheth me with a tempest, and multiplieth my wounds without cause.
18 Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.
He suffereth me not to take my breath, for he filleth me with bitternesses.
19 Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O'nu mahkemeye çağırabilir?
Be it a question of strength, lo, [he is] strong; and be it of judgment, who will set me a time?
20 Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.
If I justified myself, mine own mouth would condemn me; were I perfect, he would prove me perverse.
21 “Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.
Were I perfect, [yet] would I not know my soul: I would despise my life.
22 Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’
It is all one; therefore I said, he destroyeth the perfect and the wicked.
23 Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.
If the scourge kill suddenly, he mocketh at the trial of the innocent.
24 Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O'dur. O değilse, kimdir?
The earth is given over into the hand of the wicked [man]; he covereth the faces of its judges. If not, who then is it?
25 “Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.
And my days are swifter than a runner: they flee away, they see no good.
26 Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.
They pass by like skiffs of reed; as an eagle that swoops upon the prey.
27 ‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,
If I say, I will forget my complaint, I will leave off my [sad] countenance, and brighten up,
28 Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.
I am afraid of all my sorrows; I know that thou wilt not hold me innocent.
29 Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?
Be it that I am wicked, why then do I labour in vain?
30 Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,
If I washed myself with snow-water, and cleansed my hands in purity,
31 Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.
Then wouldest thou plunge me in the ditch, and mine own clothes would abhor me.
32 O benim gibi bir insan değil ki, O'na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.
For he is not a man, as I am, that I should answer him; that we should come together in judgment.
33 Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!
There is not an umpire between us, who should lay his hand upon us both.
34 Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.
Let him take his rod away from me, and let not his terror make me afraid,
35 O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.
[Then] I will speak, and not fear him; but it is not so with me.
