Eyüp 9
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Så tog Job til Orde og svarede:
2 “Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı'nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?
"Jeg ved forvist, at således er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
3 Biri O'nunla tartışmak istese, Binde bir bile O'na yanıt veremez.
Vilde Gud gå i Rette med ham, kan han ikke svare på et af tusind!
4 O'nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O'na direndi de ayakta kaldı?
Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
5 O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.
Han flytter Bjerge så let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
6 Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.
ryster Jorden ud af dens Fuger, så dens Grundstøtter bæver;
7 Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.
han taler til solen, så skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
8 O'dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.
han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
9 Büyük Ayı'yı, Oryon'u, Ülker'i, Güney takımyıldızlarını yaratan O'dur.
han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
10 Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.
han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
11 İşte, yanımdan geçer, O'nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.
Går han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
12 Evet, O avını kaparsa, kim O'nu durdurabilir? Kim O'na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?
røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: "Hvad gør du?"
13 Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav'ın yardımcıları bile O'nun ayağına kapanır.
Gud lægger ikke Bånd på sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
14 “Nerde kaldı ki, ben O'na yanıt vereyim, O'nunla tartışmak için söz bulayım?
hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
15 Haklı olsam da O'na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.
Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, må bede min Dommer om Nåde!
16 O'nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.
Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
17 O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.
han, som river mig bort i Stormen, giver mig - Sår på Sår uden Grund,
18 Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.
ikke lader mig drage Ånde, men lader mig mættes med beskeing.
19 Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O'nu mahkemeye çağırabilir?
Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
20 Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.
Har jeg end Ret, må min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
21 “Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.
Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
22 Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’
Lige meget; jeg påstår derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
23 Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.
Når Svøben kommer med Død i et Nu, så spotter han skyldfries Hjertekval;
24 Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O'dur. O değilse, kimdir?
Jorden gav han i gudløses Hånd, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
25 “Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.
Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og så ikke Lykke,
26 Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.
gled hen som Både af Si, som en Ørn, der slår ned på Bytte.
27 ‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,
Dersom jeg siger: "Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad,"
28 Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.
må jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
29 Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?
Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
30 Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,
Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
31 Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.
du dypped mig dog i Pølen, så Klæderne væmmedes ved mig.
32 O benim gibi bir insan değil ki, O'na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.
Thi du er ikke en Mand som jeg, så jeg kunde svare, så vi kunde gå for Retten sammen;
33 Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!
vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Hånd på os begge!
34 Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.
Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
35 O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.
da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
