Eyüp 8

1 Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

Da svarede Bildad, Sukiten, og sagde:

2 “Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

Hvor længe vil du tale disse Ting, og hvor længe skal din Munds Taler være et mægtigt Vejr?

3 Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

Mon Gud skulde forvende Retten, og mon den Almægtige skulde forvende Retfærdighed?

4 Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

Dersom dine Sønner have syndet imod ham, da har han givet dem hen i deres Overtrædelsers Vold.

5 Ama sen gayretle Tanrı'yı arar, Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,

Men vil du søge hen til Gud og bede den Almægtige om Naade,

6 Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

og er du ren og oprigtig, da skal han vaage over dig og gøre, at din Retfærdigheds Bolig skal have Fred.

7 Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

Og var dit første lidet, saa skal dit sidste blive saare stort.

8 “Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

Thi, kære, spørg den henfarne Slægt og agt paa det, som deres Fædre have udgrundet;

9 Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

— thi vi ere fra i Gaar og vide intet; thi en Skygge ere vore Dage paa Jorden; —

10 Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

skulle de ikke belære dig, ja sige dig det, og fremføre Ord ud af deres Hjerte?

11 “Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

Kan et Siv opvokse uden af Sump? kan Enggræs gro op uden Vand?

12 Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

Endnu staar det i sin Grøde, det rykkes ikke op; men før alt andet Græs borttørres det.

13 Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

Saa ere alle deres Veje, som glemme Gud; og den vanhelliges Haab slaar fejl.

14 Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

Thi hans Haab skal briste, og hans Tillid er som en Spindelvæv.

15 Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

Han forlader sig fast paa sit Hus, men det skal ikke blive staaende; han holder sig til det, men det skal ikke staa fast.

16 Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

Han skyder frodigt op for Solen; og hans unge Skud brede sig ud over hans Have.

17 Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

Hans Rødder gro i hverandre om Stendyngen; han skuer op imod Stenhuset.

18 Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

Men oprykkes han fra sit Sted, da skal dette fornægte ham og sige: Jeg har ikke set dig.

19 İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

Se, det er Glæden af hans Vej, og en anden vokser frem af Støvet.

20 “Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

Se, Gud forkaster ikke den retsindige og holder ikke fast ved de ondes Haand.

21 O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

Endnu skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Frydeskrig.

22 Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”

De, som hade dig, skulle klædes med Skam, og de ugudeliges Telt skal ikke mere findes.