Eyüp 7
1 “Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu, Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?
| زندگی انسان روی زمین مثل زندگی یک برده، طولانی و طاقت فرساست. |
2 Gölgeyi özleyen köle, Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,
| مانند زندگی غلامی است که آرزو می‌کند زیر سایه‌ای بیارامد، و مثل زندگی کارگری است که منتظر است مزدش را بگیرد. |
3 Miras olarak bana boş aylar verildi, Payıma sıkıntılı geceler düştü.
| ماههای عمر من بی‌ثمر می‌گذرد؛ شبهای من طولانی و خسته کننده است. |
4 Yatarken, ‘Ne zaman kalkacağım’ diye düşünüyorum, Ama gece uzadıkça uzuyor, Gün doğana dek dönüp duruyorum.
| شب که سر بر بالین می‌گذارم می‌گویم: «ای کاش زودتر صبح شود.» و تا سپیده دم از این پهلو به آن پهلو می‌غلتم. |
5 Bedenimi kurt, kabuk kaplamış, Çatlayan derimden irin akıyor.
| بدنم پر از کرم و زخم است. پوست بدنم ترک خورده و پر از چرک است. |
6 “Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı, Umutsuz tükenmekte.
| روزهای عمرم به سرعت می‌گذرد و با نومیدی سپری می‌شود. |
7 Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa, Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.
| به یاد آورید که عمر من دمی بیش نیست و چشمانم دیگر روزهای خوش را نخواهد دید. |
8 Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek, Senin gözlerin üzerimde olacak, Ama ben yok olacağım.
| چشمان شما که الان مرا می‌بیند دیگر مرا نخواهد دید. به دنبال من خواهید گشت، ولی من دیگر نخواهم بود. |
| کسانی که می‌میرند مثل ابری که پراکنده و ناپدید می‌شود، برای همیشه از این دنیا می‌روند. (Sheol h7585) |
10 Bir daha evine dönmez, Bulunduğu yer artık onu tanımaz.
| تا به ابد از خانه و خانوادهٔ خود دور می‌شوند و دیگر هرگز کسی آنها را نخواهد دید. |
11 “Bu yüzden sessiz kalmayacak, İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim; Canımın acısıyla yakınacağım.
| پس بگذارید غم و غصه‌ام را بیان کنم؛ بگذارید از تلخی جانم سخن بگویم. |
12 Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki, Başıma bekçi koydun?
| مگر من جانور وحشی هستم که مرا در بند گذاشته‌ای؟ |
13 Yatağım beni rahatlatır, Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,
| حتی وقتی در بسترم دراز می‌کشم تا بخوابم و بدبختی‌ام را فراموش کنم، تو با کابوس شب مرا می‌ترسانی. |
14 Beni düşlerle korkutuyor, Görümlerle yıldırıyorsun.
15 Öyle ki, boğulmayı, Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.
| برایم بهتر می‌بود گلویم را می‌فشردند و خفه‌ام می‌کردند تا اینکه به چنین زندگی نکبت‌باری ادامه بدهم. |
16 Yaşamımdan tiksiniyor, Sonsuza dek yaşamak istemiyorum; Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.
| از زندگی بیزارم و نمی‌خواهم زنده بمانم. مرا به حال خود رها کن زیرا روزهایم دمی بیش نیست. |
17 “İnsan ne ki, onu büyütesin, Üzerinde kafa yorasın,
| انسان چیست که او را به حساب آوری، و این همه به او فکر کنی؟ |
18 Her sabah onu yoklayasın, Her an onu sınayasın?
| هر روز صبح از او بازجویی کنی و هر لحظه او را بیازمایی؟ |
19 Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın, Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?
| چرا حتی یک لحظه تنهایم نمی‌گذاری تا آب دهانم را فرو برم؟ |
20 Günah işledimse, ne yaptım sana, Ey insan gözcüsü? Niçin beni kendine hedef seçtin? Sana yük mü oldum?
| ای خدایی که ناظر بر اعمال آدمیان هستی، اگر مرتکب گناهی شده‌ام، آیا آن گناه به تو لطمه‌ای زده است؟ برای چه مرا هدف تیرهای خود قرار داده‌ای؟ آیا من برای تو باری سنگین شده‌ام؟ |
21 Niçin isyanımı bağışlamaz, Suçumu affetmezsin? Çünkü yakında toprağa gireceğim, Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.”
| چرا گناهم را نمی‌بخشی و از تقصیر من در نمی‌گذری؟ من به‌زودی زیر خاک خواهم رفت و تو به دنبالم خواهی گشت، ولی من دیگر نخواهم بود. |
