Eyüp 7
1 “Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu, Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?
“Isn’t a man forced to labour on earth? Aren’t his days like the days of a hired hand?
2 Gölgeyi özleyen köle, Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,
As a servant who earnestly desires the shadow, as a hireling who looks for his wages,
3 Miras olarak bana boş aylar verildi, Payıma sıkıntılı geceler düştü.
so I am made to possess months of misery, wearisome nights are appointed to me.
4 Yatarken, ‘Ne zaman kalkacağım’ diye düşünüyorum, Ama gece uzadıkça uzuyor, Gün doğana dek dönüp duruyorum.
When I lie down, I say, ‘When will I arise, and the night be gone?’ I toss and turn until the dawning of the day.
5 Bedenimi kurt, kabuk kaplamış, Çatlayan derimden irin akıyor.
My flesh is clothed with worms and clods of dust. My skin closes up, and breaks out afresh.
6 “Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı, Umutsuz tükenmekte.
My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.
7 Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa, Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.
Oh remember that my life is a breath. My eye will no more see good.
8 Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek, Senin gözlerin üzerimde olacak, Ama ben yok olacağım.
The eye of him who sees me will see me no more. Your eyes will be on me, but I will not be.
As the cloud is consumed and vanishes away, so he who goes down to Sheol will come up no more. (Sheol h7585)
10 Bir daha evine dönmez, Bulunduğu yer artık onu tanımaz.
He will return no more to his house, neither will his place know him any more.
11 “Bu yüzden sessiz kalmayacak, İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim; Canımın acısıyla yakınacağım.
“Therefore I will not keep silent. I will speak in the anguish of my spirit. I will complain in the bitterness of my soul.
12 Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki, Başıma bekçi koydun?
Am I a sea, or a sea monster, that you put a guard over me?
13 Yatağım beni rahatlatır, Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,
When I say, ‘My bed will comfort me. My couch will ease my complaint,’
14 Beni düşlerle korkutuyor, Görümlerle yıldırıyorsun.
then you scare me with dreams and terrify me through visions,
15 Öyle ki, boğulmayı, Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.
so that my soul chooses strangling, death rather than my bones.
16 Yaşamımdan tiksiniyor, Sonsuza dek yaşamak istemiyorum; Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.
I loathe my life. I don’t want to live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.
17 “İnsan ne ki, onu büyütesin, Üzerinde kafa yorasın,
What is man, that you should magnify him, that you should set your mind on him,
18 Her sabah onu yoklayasın, Her an onu sınayasın?
that you should visit him every morning, and test him every moment?
19 Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın, Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?
How long will you not look away from me, nor leave me alone until I swallow down my spittle?
20 Günah işledimse, ne yaptım sana, Ey insan gözcüsü? Niçin beni kendine hedef seçtin? Sana yük mü oldum?
If I have sinned, what do I do to you, you watcher of men? Why have you set me as a mark for you, so that I am a burden to myself?
21 Niçin isyanımı bağışlamaz, Suçumu affetmezsin? Çünkü yakında toprağa gireceğim, Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.”
Why do you not pardon my disobedience, and take away my iniquity? For now will I lie down in the dust. You will seek me diligently, but I will not be.”
