Eyüp 6
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Entonces Job respondió,
2 “Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!
“Oh, si mi angustia fuera pesada, ¡y toda mi calamidad puesta en la balanza!
3 Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
Por ahora sería más pesado que la arena de los mares, por lo que mis palabras han sido precipitadas.
4 Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.
Porque las flechas del Todopoderoso están dentro de mí. Mi espíritu bebe su veneno. Los terrores de Dios se han puesto en marcha contra mí.
5 Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?
¿El burro salvaje rebuzna cuando tiene hierba? ¿O el buey baja sobre su forraje?
6 Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?
¿Puede comerse sin sal lo que no tiene sabor? ¿O hay algún sabor en la clara del huevo?
7 Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.
Mi alma se niega a tocarlos. Para mí son como una comida repugnante.
8 “Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!
“Oh, que pueda tener mi petición, que Dios me conceda lo que anhelo,
9 Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
incluso que le gustaría a Dios aplastarme; ¡que soltara la mano y me cortara!
10 Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan'ın sözlerini yadsımadım.
Que siga siendo mi consuelo, sí, déjame exultar en el dolor que no perdona, que no he negado las palabras del Santo.
11 Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?
¿Cuál es mi fuerza, para que espere? ¿Cuál es mi fin, que debo ser paciente?
12 Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?
¿Es mi fuerza la de las piedras? ¿O mi carne es de bronce?
13 Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
¿No es que no tengo ayuda en mí, que la sabiduría se aleja de mí?
14 “Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten'den korkmaktan vazgeçse bile.
“Al que está a punto de desfallecer, se le debe mostrar la bondad de su amigo; incluso a quien abandona el temor del Todopoderoso.
15 Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,
Mis hermanos han actuado con engaño como un arroyo, como el cauce de los arroyos que pasan;
16 Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,
que son negros a causa del hielo, en la que se esconde la nieve.
17 Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.
En la estación seca, desaparecen. Cuando hace calor, se consumen fuera de su lugar.
18 O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema'nın kervanları su arar, Saba'dan gelen yolcular umutla bakar.
Las caravanas que viajan junto a ellos se alejan. Suben a los desechos y perecen.
Las caravanas de Tema miraban. Las compañías de Saba les esperaban.
20 Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.
Estaban angustiados porque estaban confiados. Llegaron allí y se confundieron.
21 Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
Por ahora no eres nada. Ves un terror y tienes miedo.
22 ‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
¿Acaso he dicho alguna vez: “Dame”? o, “¿Ofrece un regalo para mí de tu sustancia?
o “Líbrame de la mano del adversario”. o: “Redímeme de la mano de los opresores”.
24 “Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.
“Enséñame y callaré. Haz que entienda mi error.
25 Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
¡Qué fuertes son las palabras de rectitud! Pero tu reprimenda, ¿qué reprende?
26 Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
¿Pretendes reprobar las palabras, ya que los discursos de quien está desesperado son como el viento?
27 Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
Sí, incluso echarías suertes por los huérfanos, y hacer mercancía de su amigo.
28 “Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
Ahora, pues, complácete en mirarme, porque seguramente no te mentiré en la cara.
29 Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
Por favor, vuelva. Que no haya injusticia. Sí, regresa de nuevo. Mi causa es justa.
30 Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
¿Hay injusticia en mi lengua? ¿Mi gusto no puede discernir las travesuras?
