Eyüp 6
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Mas Jó respondeu, dizendo:
2 “Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!
Oh se pesassem justamente minha aflição, e meu tormento juntamente fosse posto em uma balança!
3 Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
Pois na verdade seria mais pesada que a areia dos mares; por isso minhas palavras têm sido impulsivas.
4 Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.
Porque as flechas do Todo-Poderoso estão em mim, cujo veneno meu espírito bebe; e temores de Deus me atacam.
5 Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?
Por acaso o asno selvagem zurra junto à erva, ou o boi berra junto a seu pasto?
6 Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?
Por acaso se come o insípido sem sal? Ou há gosto na clara do ovo?
7 Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.
Minha alma se recusa tocar [essas coisas], que são para mim como comida detestável.
8 “Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!
Ah se meu pedido fosse realizado, e se Deus [me] desse o que espero!
9 Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
Que Deus me destruísse; ele soltasse sua mão, e acabasse comigo!
10 Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan'ın sözlerini yadsımadım.
Isto ainda seria meu consolo, um alívio em meio ao tormento que não [me] poupa; pois eu não tenho escondido as palavras do Santo.
11 Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?
Qual é minha força para que eu espere? E qual meu fim, para que eu prolongue minha vida?
12 Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?
É, por acaso, a minha força a força de pedras? Minha carne é de bronze?
13 Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
Tenho eu como ajudar a mim mesmo, se todo auxílio me foi tirado?
14 “Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten'den korkmaktan vazgeçse bile.
Ao aflito, seus amigos deviam ser misericordiosos, mesmo se ele tivesse abandonado o temor ao Todo-Poderoso.
15 Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,
Meus irmãos foram traiçoeiros comigo, como ribeiro, como correntes de águas que transbordam,
16 Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,
Que estão escurecidas pelo gelo, e nelas se esconde a neve;
17 Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.
Que no tempo do calor se secam e, ao se aquecerem, desaparecem de seu lugar;
18 O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema'nın kervanları su arar, Saba'dan gelen yolcular umutla bakar.
Os cursos de seus caminhos se desviam; vão se minguando, e perecem.
As caravanas de Temã as veem; os viajantes de Sabá esperam por elas.
20 Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.
Foram envergonhados por aquilo em que confiavam; e ao chegarem ali, ficaram desapontados.
21 Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
Agora, vós vos tornastes semelhantes a elas; pois vistes o terror, e temestes.
22 ‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
Por acaso eu disse: Trazei-me [algo]? Ou: Dai presente a mim de vossa riqueza?
Ou: Livrai-me da mão do opressor? Ou: Resgatai-me das mãos dos violentos?
24 “Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.
Ensinai-me, e eu [me] calarei; e fazei-me entender em que errei.
25 Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
Como são fortes as palavras de boa razão! Mas o que vossa repreensão reprova?
26 Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
Pretendeis repreender palavras, sendo que os argumentos do desesperado são como o vento?
27 Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
De fato vós lançaríeis [sortes] sobre o órfão, e venderíeis vosso amigo.
28 “Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
Agora, pois, disponde-vos a olhar para mim; e [vede] se eu minto diante de vós.
29 Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
Mudai de opinião, pois, e não haja perversidade; mudai de opinião, pois minha justiça continua.
30 Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
Há perversidade em minha língua? Não poderia meu paladar discernir as coisas más?
