Eyüp 6
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Then Job answered and said:
2 “Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!
O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
3 Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
4 Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.
For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
5 Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?
Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
6 Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?
Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
7 Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.
That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
8 “Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!
O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
9 Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
10 Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan'ın sözlerini yadsımadım.
Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
11 Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?
What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
12 Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
13 Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
14 “Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten'den korkmaktan vazgeçse bile.
To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
15 Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,
But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
16 Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,
Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
17 Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.
As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
18 O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema'nın kervanları su arar, Saba'dan gelen yolcular umutla bakar.
The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
20 Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.
They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
21 Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
22 ‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
24 “Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.
Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
25 Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
26 Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
27 Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
28 “Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
29 Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
30 Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
