Eyüp 6
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
And Job answers and says:
2 “Keşke üzüntüm tartılabilse, Acım teraziye konabilseydi!
“O that my provocation were thoroughly weighed, And my calamity in balances They would lift up together!
3 Denizlerin kumundan ağır gelirdi, Bu yüzden abuk sabuk konuştum.
For now it is heavier than the sands of the sea, Therefore my words have been rash.
4 Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.
For arrows of the Mighty [are] with me, Whose poison is drinking up my spirit. Terrors of God array themselves [for] me!
5 Otu olan yaban eşeği anırır mı, Yemi olan öküz böğürür mü?
Does a wild donkey bray over tender grass? Does an ox low over his provender?
6 Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi, Yumurta akında tat bulunur mu?
Is an insipid thing eaten without salt? Is there sense in the drivel of dreams?
7 Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum, Beni hasta ediyorlar.
My soul is refusing to touch! They [are] as my sickening food.
8 “Keşke dileğim yerine gelse, Tanrı özlediğimi bana verse!
O that my request may come, That God may grant my hope!
9 Kerem edip beni ezse, Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!
That God would please—and bruise me, Loose His hand and cut me off!
10 Yine avunur, Amansız derdime karşın sevinirdim, Çünkü Kutsal Olan'ın sözlerini yadsımadım.
And yet it is my comfort (And I exult in pain—He does not spare), That I have not hidden The sayings of the Holy One.
11 Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?
What [is] my power that I should hope? And what [is] my end that I should prolong my life?
12 Taş kadar güçlü müyüm, Etim tunçtan mı?
Is my strength the strength of stones? Is my flesh bronze?
13 Çaresiz kalınca Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?
Is my help not with me, And substance driven from me?
14 “Kederli insana dost sevgisi gerekir, Her Şeye Gücü Yeten'den korkmaktan vazgeçse bile.
To a despiser of his friends [is] shame, And the fear of the Mighty he forsakes.
15 Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı; Hani gürül gürül akan dereler vardır,
My brothers have deceived as a brook, As a stream of brooks they pass away.
16 Eriyen buzlarla taşan, Kar sularıyla beslenen,
That are black because of ice, By them snow hides itself.
17 Ama kurak mevsimde akmayan, Sıcakta yataklarında tükenen dereler... İşte öyle aldattılar beni.
By the time they are warm they have been cut off, By its being hot they have been Extinguished from their place.
18 O dereler için kervanlar yolundan sapar, Çöle çıkıp yok olurlar. Tema'nın kervanları su arar, Saba'dan gelen yolcular umutla bakar.
The paths turn aside of their way, They ascend into emptiness, and are lost.
Passengers of Tema looked expectingly, Travelers of Sheba hoped for them.
20 Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır, Hayal kırıklığına uğrarlar.
They were ashamed that one has trusted, They have come to it and are confounded.
21 Artık siz de bir hiç oldunuz, Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.
Surely now you have become the same! You see a downfall, and are afraid.
22 ‘Benim için bir şey verin’ Ya da, ‘Rüşvet verip Beni düşmanın elinden kurtarın, Acımasızların elinden alın’ dedim mi?
Is it because I said, Give to me? And, By your power bribe for me?
And, Deliver me from the hand of an adversary? And, Ransom me from the hand of terrible ones?
24 “Bana öğretin, susayım, Yanlışımı gösterin.
Show me, and I keep silent, And what I have erred, let me understand.
25 Doğru söz acıdır! Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?
How powerful have been upright sayings, And what reproof from you reproves?
26 Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz? Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?
For reproof—do you reckon words? And for wind—sayings of the desperate?
27 Öksüzün üzerine kura çeker, Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.
You cause anger to fall on the fatherless, And are strange to your friend.
28 “Şimdi lütfedip bana bakın, Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.
And now, please, look on me, Even to your face do I lie?
29 Bırakın artık, haksızlık etmeyin, Bir daha düşünün, davamda haklıyım.
Please turn back, let it not be perverseness, Indeed, turn back again—my righteousness [is] in it.
30 Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu, Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?
Is there perverseness in my tongue? Does my palate not discern calamity?”
