Eyüp 4
1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
Отвеща же Елифаз Феманитин, глаголя:
2 “Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
еда множицею глаголано ти бысть в труде? Тяжести же глагол твоих кто стерпит?
3 Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
Аще бо ты научил еси многи и руце немощных утешил еси,
4 Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
немощныя же воздвигл еси словесы, коленом же немощным силу обложил еси.
5 Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
Ныне же прииде на тя болезнь и коснуся тебе, ты же возмутился еси.
6 Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
Еда страх твой есть не в безумии, и надежда твоя и злоба пути твоего?
7 “Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
Помяни убо, кто чист сый погибе? Или когда истиннии вси из корене погибоша?
8 Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
Якоже видех орющих неподобная, сеющии же я болезни пожнут себе,
9 Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
от повеления Господня погибнут, от духа же гнева Его изчезнут.
10 Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
Сила львова, глас же львицы, веселие же змиев угасе:
11 Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
мраволев погибе, занеже не имеяше брашна, скимни же львовы оставиша друг другу.
12 “Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
Аще же глагол кий истинен бе во словесех твоих, ни коеже бы от сих тя сретило зло. Не приимет ли ухо мое предивных от него?
13 Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
Страхом же и гласом нощным, нападающь страх на человеки,
14 Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
ужас же мя срете и трепет, и зело кости моя стрясе:
15 Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
и дух на лице ми найде: устрашишася же ми власи и плоти,
16 Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
востах и не разумех, видех, и не бе обличия пред очима моима, но токмо дух тих и глас слышах:
17 ‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
что бо? Еда чист будет человек пред Богом? Или в делех своих без порока муж?
18 Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
Аще рабом Своим не верует, и во Ангелех Своих стропотно что усмотре,
19 Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
живущих же в бренных храминах, от нихже и мы сами от тогожде брения есмы, порази, якоже молие,
20 Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
и от утра даже до вечера ктому не суть: занеже не могоша себе помощи, погибоша:
21 İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
дхну бо на ня, и изсхоша, и понеже не имеяху премудрости, погибоша.
