Eyüp 4
1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
Then Eliphaz the Themanite answered, and said:
2 “Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
If we begin to speak to thee, perhaps thou wilt take it ill, but who can withhold the words he hath conceived?
3 Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
Behold thou hast taught many, and thou hast strengthened the weary hands:
4 Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
Thy words have confirmed them that were staggering, and thou hast strengthened the trembling knees:
5 Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
But now the scourge is come upon thee, and thou faintest: it hath touched thee, and thou art troubled.
6 Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
Where is thy fear, thy fortitude, thy patience, and the perfection of thy ways?
7 “Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? or when were the just destroyed?
8 Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
On the contrary I have seen those who work iniquity, and sow sorrows, and reap them,
9 Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
Perishing by the blast of God, and consumed by the spirit of his wrath.
10 Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
The roaring of the lion, and the voice of the lioness, and the teeth of the whelps of lions are broken:
11 Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
The tiger hath perished for want of prey, and the young lions are scattered abroad.
12 “Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
Now there was a word spoken to me in private, and my ears by stealth as it were received the veins of its whisper.
13 Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
In the horror of a vision by night, when deep sleep is wont to hold men,
14 Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
Fear seized upon me, and trembling, and all my bones were affrighted:
15 Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
And when a spirit passed before me, the hair of my flesh stood up.
16 Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
There stood one whose countenance I knew not, an image before my eyes, and I heard the voice as it were of a gentle wind:
17 ‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
Shall man be justified in comparison of God, or shall a man be more pure than his maker?
18 Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
Behold they that serve him are not steadfast, and in his angels he found wickedness:
19 Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
How much more shall they that dwell in houses of clay, who have an earthly foundation, be consumed as with the moth?
20 Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
From morning till evening they shall be cut down: and because no one understandeth, they shall perish for ever.
21 İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
And they that shall be left, shall be taken away from them: they shall die, and not in wisdom.
